بهترین سن برای پدر شدن چه محدوده سنی است؟
آقایان باید بهترین سن برای پدر شدن را انتخاب کنند. محدوده سنی مشخصی شده ای برای پدر شدن وجود دارد که باعث می شود فرزند کمتر به اوتیسم مبتلا شود.
عوارض و خطرات پدر شدن در سن نامناسب
طبق تحقیقات معلوم شده است که آقایانی که سن آنها زیر 25 سال است و یا بالای 51 سال است، احتمال بیشتری وجود دارد که فرزندشان به اوتیسم مبتلا شود. کارشناسان این نتایج را با تحقیق بر روی بیش از 15 هزار کودک در رده سنی 4 الی 16 ساله مبتلا به بیماری اوتیسم و بررسی سن پدران آن ها بدست آورده اند.
اکثر افراد گمان می کنند که تنها افزایش سن مادر می تواند باعث بالارفتن خطر ریسک ابتلا به انواع بیماری ها در نوزاد شود، اما تحقیقات جدید نشان داده است که سن پدر نیز به همان میزان در ابتلای کودک به انواع بیماری ها موثر است.
براساس پژوهش ها فرزندان مردانی که درسنین زیر 25 سال یا بالای 51 سال صاحب اولاد شده اند اغلب دچار مشکلاتی، چون مهارت های ارتباطی ضعیف از طیف اوتیسم می شوند.
علاوه بر اختلال اوتیسم فرزندانی که پدران سالمند دارند به دلیل کاهش انرژی پدر برای همکاری در فعالیت های اجتماعی، تفریح و بازی با کودک دچار مشکلات رفتاری، انزوا طلبی، کاهش اعتماد به نفس و ناتوانی در انجام فعالیت های گروهی می شوند.
سن مناسب برای پدر شدن
این دسته از کودکان معمولاٌ به مادر خود وابسته می شوند و ممکن است در بدست آوردن مهارت های اجتماعی با مشکل مواجه شوند. دسته دیگر فرزندان از پدرهای بسیار جوان نیز احتمال دارد با احتمال بالایی دچار اختلالات طیف اوتیسم شوند.
این مطالعه نشان می دهد ساعت بیولوژیک بدن پدران همگام با سایر فاکتورهای ژنتیکی از جمله سن مادر، محل زیست، بیماری های زمینه ای مادر، نوع تغذیه، استرس و فشارهای عصبی، آلودگی ها و مواردی از این دست در ابتلای نوزاد به بیماری اوتیسم موثر است.
سن پدر در شکل گیری درست یا اشتباه سلول های مغزی کودک موثر است و می تواند باعث یا مانع از ابتلا به برخی بیماری های مغزو اعصاب شود. کارشناسان بهترین سن برای صاحب فرزند شدن آقایان را در بازه زمانی 26 تا 50 سالگی می دانند.
بیماری اوتیسم از طیف اختلالات روانی است که باعث معلولیت ذهنی و در برخی موارد جسمی فرد می شود، افراد مبتلا به این بیماری دچار ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، یادگیری مهارت ها و زندگی طبیعی هستند. این افراد باید در تمام طول عمر تحت نظارت پزشکی و درمان های اختصاصی قراربگیرند و نیاز به مراقبت دائمی دارند.
