مجله تاپ‌ناز‌

اطلاعاتی در مورد اختلال شخصیت مرزی و تشخیص آن

اختلال شخصیت مرزی نوعی از اختلال در شخصیت فرد است که نشان می دهد که فرد در رفتار خودش ثبات ندارد و رفتارهای پر خطر و افکاری مانند خودکشی را در سر پرورش می دهد. بیمارانی که به مشکل اختلال شخصیت مرزی دچار هستند دچار بی ثباتی رفتار و خلق و خو با دیگران برخوردارند. این افراد تصور ناپایداری از خود دارند و زود عصبانی می شوند. برای اشنایی با این مقوله در ادامه این بحث همراه ما باشید.

 

بیماری اختلال شخصیت مرزی

این عارضه نوعی اختلال در شخصیت است که ترس از رها شدن، رابطه های بین فردی بدن ثبات، ژست های خودکشی، اختلال هویت، عصبانیت بیش از حد، اسرس و اضطراب شدید، افکار بدبینانه از ویژگی های بارز این افراد است و بروز دادن احساسات در درمان آنها تاثیرگذار می باشد. در اختلال شخصیت مرزی چون فرد تصویری ناپایدار از خود دارد و ثبات شخصیت ندارد در یک لحظه خوب رفتار می کند و در لحظه دیگر ممکن است رفتار خوبی نداشته باشد. این اتفاق به این دلیل است که فرد در یک لحظه از آدم های اطراف خود تصویری زیبا و در لحظه بعد از آنها یک تصویر بد در ذهن خود تداعی می کند.

 

تشخیص افتراقی

اختلال شخصیت مرزی معمولا همزمان با اختلال های خلقی رخ می دهد و وقتی که ملاک ها هر دو اختلال مطابقت کند، هر دو تشخیص را می توان مطرح کرد، زیرا جلوه مقطعی اختلال شخصیت مرزی ممکن است شبیه به یک دوره اختلالات خلقی باشد. متخصصان بالینی نباید تنها بر مبنای تصویر مقطعی و بدون در اختیار داشتن اطلاعات مستند که نشان دهنده این الگوی رفتاری باشد، تشخیص اختلالات شخصیت مرزی را مطرح کرد.

 

دلیل ایجاد این بیماری

رایج ترین دلیل اختلال شخصیت مرزی از رفتار گذشته پدر و مادر و گذشته خود فرد نشات می گیرد و البته دیگر عوامل هم در این اتفاق سهیم می باشند که شامل:

  • احتمال دارد این بیماری در فرد ریشه ژنتیکی داشته باشد و از کودکی همین گونه تحریک پذیر و حساس بوده باشد.
  • کودک آزاری های جنسی که توسط اعضای خانواده صورت گرفته باشد در ۴۰ تا ۷۰ درصد این اتفاق دخیل هستند.
  • طلاق پدر و مادر
  • فوت پدر و مادر و یا یکی از آنها
  • رها شدن فرد در کودکی
  • در صورتی که یکی دیگر از اعضای خانواده اختلال سخصیت مرزی داشته باشد، احتمال ابتلا شدن فرد دیگر پنج برابر افزایش پیدا می کند.
  • فردی که در کودکی بی نظمی و آشفتگی همراه با تنهایی، طرد، بی اعتنایی و بد رفتاری را تجربه کرده باشد.

 

اختلال شخصیت مرزی

علائم اختلالات شخصیت مرزی

فردی که به این اختلال دچار شده باشد، یک سری رفتار طبق موارد زیر را از خود نشان می دهد:

  • واکنش های هیجانی شدید از خود نشان می دهد. به طوری که وقتی در برابر محدودیت ها قرار می گیرد از خود خشم، عصبانیت، اضطراب و افسردگی برو می دهد. مثلا یک تاخیر چند دقیقه ای در یک قرار ملاقات به شدت آشفته و عصبانی می کند.
  • در رابطه با دوستان، خانواده و شریک زندگی از خود رفتار های متغیر نشان می دهد. به طوری که در آن واحد به فرد مقابل احساس علاقه و عشق می کند به سرعت هم احساس تنفرش نسبت به فرد را به نمایش می گذارد.
  • اخلاق متغیر و بدون ثبات داشتن. در حالی که در طول یک روز به طور مداوم رفتار و اخلاقش تغییر کند.
  • به خاطر استرس بالا، افکار بدبینانه دارند. این افراد وقتی در استرس شدید قرار می گیرند به طور مداوم در ذهن خود شروع به پردازش بد گمانی می کنند.
  • این افراد به صورت مداوم احساس پوچی و بی مصرفی می کنند و خسته هستند.
  • احساس خشم دارند و نمی توانند خشم خود را کنترل کنند. این افراد در هنگام خشمگین شدند به سرعت رو به شکست وسایل می آورند و یا در گیری فیزیکی ایجاد می کنند.
  • بدبین هستند و مدام حس می کنند از اطراف و اطرافیان خود جدا هستند.
  • مدام در ذهن خود به فکر آسیب زدن به خود و خودکشی هستند. و با بریدن و سوزاندن اعضای بدن خود این افکار را بروز می دهند.
  • اشخاصی که از اختلال شخصیت مرزی رنج می برند مدام در پی شکستن قانون و بروز رفتار های پر خطر از خود هستند. این افراد چون از خود یک تصویر ضعیف دارند رو به دخانیات و مشروبات الکلی می آورند، به سمت روابط جنسی نامناسب می روند. پرخوری می کنند و در رانندگی قوانین را رعایت نمی کنند و سرعت بالا دارند.
  • تصویر ذهنی و برداشت ناپایداری از خود دارند. به همین علت به طور ناگهانی و یکدفعه ای احساسات، رفتار و اهدافشان دستخوش تغییر می شود.

چه زمانی باید دارو استفاده کرد؟

در مواقعی که هر کدام از موارد ذیل را داشته باشید، می توان به دارو درمانی هم رو آورد:

  • علائم و نشانه ها جدی و شدید بروز پیدا نکرده باشند.
  • شخص کاری که در صدد آسیب رساندن به خود و دیگران و یا خود کشی انجام نداده باشد.
  • در کنار اختلال شخصیت مرزی، رفتارهای دیگری همچون افسردگی (علائم افسردگی)، مصرف مواد مخدر و محرک و توهم داشته باشد.

 

داروهای شیمایی قابل استفاده برای این بیماری

داروهایی که در درمان این اختلال مورد استفاده قرار می گیرد به شرح زیر است:

  • نورولوپتیک که یک داروی ضد جنون برای کنترل خشم است
  • داروهای ضد افسردگی برای بهبود و تغییر خلق و خوی فرد بیمار
  • داروهای ضد تشنج و کربنات لتیوم
  • داروهای مهار کننده منوآمین اکسیداز که در بعضی از بیمارن برای کنترل رفتارهای پر خطر آنها تجویز می شود.
  • بنزودیازپین ها مخصوصا آلپرازولام  برای برطرف کردن اضطراب و افسردگی

 

روان درمانی برای رفع این مشکل

مدل های مختلف برای روان درمانی در این نوع از افراد وجود دارند که اگر به صورت مداوم تکرار و کنترل شوند تا حد زیادی اختلال شخصیت مرزی و علائم آن را کاهش می دهد:

  • شناخت_رفتار درمانی: در این درمان به فرد در شناخت باورهای غیر منطقی او در برخورد با حوادث و کنترل کردن رفتار های خود می پردازند.
  • درمان های دیالکتیکال: به شخص کمک می کند که تفکر آگاهانه داشته باشد و از موقعیت های روزمره خود برداشت منطقی و واقعی داشته باشد.
  • رفتار درمانی جدلی: نوعی از درمان است که شامل درمان فردی و گروهی می شود و لازم دارد که در مورد پایش خلق و اداره استرس در منزل بحث و جدل تمرین داشته باشد. از معتبر ترین و آسان ترین نوع روان درمانی در یادگیری است. زیرا یک نفر به شخصی که اختلال شخصیت مرزی دارد کنترل و تنظیم رفتار و احساسات را آموزش می دهد. و درمانگر در نقش یک مربی در دسترس می باشد.
  • درمان های متمرکز در طرحواره های شخص است که به فرد در شکل دهی مجدد طرح ها و نظریه های صحیح  در مورد خودش کمک می کند.
  • روان درمانی متمرکز بر انتقال، یک روان درمانی فردی که در هفته دو بار صورت می گیرد و از روانکاوی گرفته شده است. انگیزه و احساسات ناشناخته برای بیمار را تفسیر می کند و به درک اشتباه و نادرست بیمار نسبت به اطرافیان و از جمله درمانگر تاکید می ورزد. این روش از کمترین نوع حمایت برخوردار می باشد و سخت ترین نوع درمان در این باره است.
  • خانواده درمانی هم نوعی از روان درمانی است که به خانواده فرد در مورد رفتار مناسب با شخص و تغییر نگرش در خانواده توضیح داده می شود.

 

اختلال شخصیتی و استیگما (انگ اجتماعی)

وقتی که روانشناسان در مورد شخصیت شما حرف می زنند در واقع به الگوهای رفتاری، احساس و تفکر که هر یک از افراد را منحصر به فرد می کند اشاره می کنند.

هیچ کسی نمی تواند در تمام حالات و زمان ها، به صورت یکسان عمل کند ولی بیشتر افراد مایل هستند که با روش های سازگار با دنیا تعامل داشته باشند و به همین جهت مردم معمولا خجالتی، برونگرا، سرگرم کننده، دقیق و … توصیف می شوند و به آنها عناصر شخصیتی می گویند.

چون شخصیت به صورت ذاتی با هویت مرتبط است؛ اختلال شخصیتی می تواند این احساس را در فرد ایجاد کند که مشکل جدی در هویت فرد بیمار باید وجود داشته باشد، ولی این اختلال شخصیت در واقع قضاوت در مورد شخصیت نیست.

از لحاظ بالینی؛ اختلال شخصیت به حالتی گفته می شود که الگوی ارتباط شخص با جهان تفاوت زیادی با هنجارهای اجتماعی دارد یعنی فرد بیمار با روشی که بیشتر مردم انتظار دارند، رفتار نمی کند و این مسئله باعث ایجاد مشکلات پیوسته در بسیاری از زمینه ها در زندگی مانند روابط، احساسات فرد نسبت به خود و دیگران و شغل می شود، البته مسئله مهم در این مورد این است که این الگوها قابل تغییر هستند.

 

راهکا رهای فردی برای کنار آمدن با BPD

  • آرامش بخشیدن به بحران های احساسی
  • آموختن چگونگی کنترل تکانه و تحمل پریشانی
  • ارتقا بخشیدن به مهارت های بین فردی

اگر هر کدام از این نشانه های اختلال که در بالا اشاره شد، در نزدیکان و اطرافیان دیدید، با توجه به آموزه های این مطلب به شکل صحیح با او رفتار کنید و از او بخواهید که با شما در مورد احساساتی که دارد صحبت کند و همچنین از یک فرد آگاه و حرفه ای برای درمان این شخصی کمک بگیرید.

 

مطالب مشابه را ببینید!