بیماری سیفلیس

سیفلیس نوعی عفونت مقاربتی (STI) است که با دارو درمان می شود. عدم درمان سیفلیس باعث بروز مشکلات جدی سلامتی خواهد شد. سیفلیس درمان نشده می تواند آسیب دائمی به قلب، مغز، ماهیچه ها، استخوان ها و چشم ها وارد کند. بنابراین برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی، در زمان رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید. برای دیدن عکس بیماری های پوستی دستگاه تناسلی اینجا را کلیک کنید.

سیفلیس چیست؟

سیفلیس یک عفونت مقاربتی است که در صورت داشتن رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی با فرد مبتلا به این عفونت، منتقل خواهد شد. عامل ایجاد کننده ی این بیماری نوعی باکتری است؛ بنابراین برای درمان این بیماری، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند. عدم درمان سیفلیس می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی اعم از کوری و آسیب به مغز، قلب، چشم و سیستم عصبی شود.

احتمال ابتلا به سیفلیس در چه کسانی بالا می باشد؟

تمام افرادی که از نظر جنسی فعال هستند -در صورت عدم رعایت موارد زیر- ممکن است به این بیماری مبتلا شوند:

رابطه ی جنسی محافظت شده داشته باشید؛ مخصوصاً اگر چندین شریک جنسی دارید، حتماً در زمان رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید.
احتمال ابتلا به سیفلیس در مردان همجنسگرا یا مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند بیشتر می باشد.
افراد مبتلا به HIV بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
رابطه جنسی با فردی که نتیجه آزمایش سیفلیس او مثبت شده است، شما را در معرض خطر مستقیم با این بیماری قرار می دهد.
در صورتی که به یک بیماری مقاربتی دیگر مثل کلامیدیا، سوزاک یا تبخال مبتلا هستید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سیفلیس قرار دارید.

علائم سیفلیس چیست؟

علائم سیفلیس با توجه به اینکه عفونت شما در چه مرحله ای قرار دارد متفاوت می باشد. در استیج های اولیه -که احتمال بروز علائم بسیار بالاست- بیماری شما به شدت مسری است. علائم اولیه سیفلیس معمولاً شامل یک یا چند زخم در ناحیه تناسلی می شود. ممکن است در ابتدا (استیج اول) شما متوجه این زخم ها نشده یا آنها را با جوش یا سایر ضایعات پوستی اشتباه بگیرید.

در استیج دوم (مرحله دوم) شما ممکن است بثورات پوستی و علائمی شبیه به آنفولانزا (مانند تب، خستگی، گلودرد و دردهای عضلانی) را تجربه کنید. پس از مرحله دوم، علائم سیفلیس معمولاً پنهان خواهند شد. به همین دلیل به این مرحله «مرحله نهفته» یا «مرحله نهان» گفته می شود. در این مرحله باید به یاد داشته باشید که عدم وجود علائم به معنی از بین رفتن عفونت نیست. تنها چیزی که عفونت سیفلیس را درمان کرده و از پیشرفت آن جلوگیری می کند درمان دارویی می باشد.

سیفلیس چگونه است؟

در مرحله اول سیفلیس، یک زخم کوچک و صاف در ناحیه تناسلی، دهان یا لب ها ایجاد می شود. این زخم ممکن است شبیه به جوش بوده، یا آنقدر کوچک و بدون درد باشد که شما حتی متوجه آن نشوید. زخم ناشی از سیفلیس معمولاً بعد از 6 هفته به صورت خود به خود از بین می رود.

در مرحله دوم سیفلیس، بثورات درشت قرمز یا قهوه ای رنگی روی پوست شما ایجاد می شود. این بثورات معمولاً از یک ناحیه شروع می شوند اما بعد از مدتی کل بدن شما (حتی کف دست ها و کف پاها) را می پوشاند. در اکثر مواقع شما این زائده های پوستی یا زخم را در دهان، واژن یا مقعد نیز تجربه می کنید.

علت ابتلا به سیفلیس چیست؟

عامل عفونت سیفلیس باکتری ترپونما پالیدوم می باشد. زمانی که شما با یک فرد آلوده به سیفلیس رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی دارید، این باکتری می تواند از طریق واژن، مقعد، دهان یا پوست خراشیده شده وارد بدن شما شده و در سراسر بدن شما پخش شود. رشد و تکثیر باکتری آنقدر ادامه می یابد که در نهایت برخی از اندام های شما آسیب می بینند.

عوارض سیفلیس چیست؟

اگر سیفلیس درمان نشود و عفونت شما تا مرحله آخر پیشرفت کند، شما به شدت در معرض خطر جانی قرار دارید. هر چه مدت زمان ابتلا به سیفلیس طولانی تر باشد، آسیب ناشی از این بیماری شدیدتر می شود. به همین دلیل درمان فوری و به موقع این بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است. سیفلیس درمان نشده می تواند باعث بروز مشکلات جدی مثل فلجی و کوری شده و آسیب جدی به اندام های حیاتی مثل قلب، مغز، نخاع و سایر اندام های شما وارد کند.

نحوه تشخیص سیفلیس چگونه است؟

در ابتدا پزشک در مورد سابقه جنسی و اینکه آیا رابطه جنسی محافظت شده دارید یا خیر سؤالاتی را مطرح می کند. شما باید صادقانه به این سؤالات پاسخ دهید. پزشک با توجه به پاسخ های شما و معاینه ی جسمی می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را ارزیابی کرده و برای سایر بیماری های مقاربتی نیز آزمایش هایی تجویز کند.

آزمایشات سیفلیس معمولاً شامل معاینه جسمی و آزمایش خون می شود. همچنین پزشک ممکن است مقداری مایع یا تکه ی کوچکی از پوست زخم ناشی از سیفلیس را برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی کند. باید به یاد داشته باشید که تنها راه اطمینان از ابتلا به سیفلیس مراجعه به پزشک و انجام آزمایش می باشد.

سیفلیس چگونه درمان می شود؟

سیفلیس با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنتی بیوتیک ها دسته داروهایی هستند که قادر به از بین بردن عفونت های باکتریایی می باشند. رایج ترین دارو برای درمان سیفلیس پنی سیلین است. مقدار، دوز مصرف و این که تا چه زمانی به این درمان دارویی نیاز دارید به مرحله بیماری و علائم شما بستگی دارد.

نکته ی مهم اینجاست که حتی اگر زخم ها و بثورات پوستی شما از بین رفت نیز شما باید مصرف آنتی بیوتیک را تا پایان دوره آن ادامه دهید. با هر کسی که در دو سال گذشته رابطه جنسی داشته اید تماس بگیرید و آنها را از احتمال ابتلا به سیفلیس آگاه کنید.

پس از اتمام دوره آنتی بیوتیک و درمان سیفلیس، پزشک برای اطمینان از نابودی کامل عفونت، از شما آزمایش خون می گیرد. پس از درمان سیفلیس نیز شما می توانید مجدداً به این بیماری مبتلا شوید، بنابراین همیشه رابطه جنسی ایمن داشته باشید و در صورت افزایش خطر ابتلا به سیفلیس به صورت منظم آزمایش دهید.