بیوگرافی داریوش اقبالی ؛ زندگی شخصی اعتیاد و همسران داریوش خواننده

بیوگرافی داریوش اقبالی

داریوش اقبالی متولد  بهمن سال 1329 در شهر تهران است. داریوش خواننده، بازیگر و فعال اجتماعی ایرانی است، که در زمینه موسیقی راک و پاپ ایرانی فعال است.

جنس صدای داریوش باس است. او عضو سازمان عفو بین الملل می باشد.

دوران کودکی و شروع خوانندگی

دوران کودکی در کرج و میانه بود. پدرش محمد یکی از ملاکان شهرستان میانه بود. نخستین بار در سن 9 سالگی، در جشنی در مدرسه در شهرآرا به روی صحنه رفت. او در دوران دبیرستان هم اجرا داشت.

داریوش در سال 1349 با حسن خیاط باشی آشنا شد و همین اشنایی او باعث ورود رسمی او به دنیای خوانندگی و موسیقی حرفه ای شد. در همین سال و در سن 20 سالگی با ترانه به من نگو دوستت دارم با آهنگسازی درویش مصطفی جاویدان بسیار مشهور شد. نخستین ترانه مستقل او به نام نبسته پیمان با شعری از علی گزرسز و موسیقی خودش می باشد.

داریوش قبل از انقلاب

او در زمان قبل از انقلاب به دلیل خواندن آهنگ های سیاسی ماند جنگل، بن بست، بوی گندم، علی کنکوری و گل بارون زنده، مدتی به زندان افتاد. داریوش در نظرسنجی مجله جوانان در سال 1356 به عنوان محبوب ترین خواننده ایران انتخاب شد.

همکاری با افراد سرشناس

او با چهره های سرشناس موسیقی ایران از جمله منوچهر چشم آذر، بابک افشار، آندرانیک آساطوریان و صادق نوجوکی همکاری داشته است. با ترانه سراهای معروفی مانند ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری، احمد شاملو و اردلان سرفراز نیز همکاری داشته است. دوره همکاری داریوش با بابک بیات و ایرج جنتی عطایی به دوران طلایی موسیقی پاپ ایران معروف است.

داریوش پس از انقلاب

بعد از انقلاب برای معالجه صورتش به لندن رفت و دیگر به ایران برنگشت. او هم مانند دیگر خوانندگان فعالیتش را در خارج از ایران ادامه داد.

ترک اعتیاد داریوش

اقدامات خیرخواهانه

داریوش عضو سازمان عفو بین‌الملل است. وی به جز اهمیت به ترک اعتیاد و رهایی به مسائل اجتماعی، پناه‌جویان ایرانی، گروه‌های جوامع اقلیت و کودکان کار نیز توجه دارد. وی در سال‌های اخیر با کمک دانشجویان کمپین حمایت از این افراد را تأسیس نمود.

آهنگ‌های برتر داریوش

براساس نظر سنجی که با عنوان فهرست ۱۰۰ ترانه برتر ماندگار تاریخ موسیقی ایران توسط شبکه من و تو صورت گرفت، ترانه دستای تو از داریوش در صدر ماندگارترین ترانه‌های ایرانی قرار گرفت. از جمله ماندگارترین آثار داریوش می‌توان به ترانه‌های دست‌های تو، شقایق، چشم من، دوباره می سازمت وطن، بچه‌ها، بوی گندم، به من نگو دوست دارم، خانه، یاور همیشه مؤمن، شام مهتاب، فریاد زیر آب، جشن دلتنگی، ای عشق، نون و پنیر و سبزی، سال سقوط سال فرار، دنیای این روزای من و سراب رد پای تو اشاره کرد.

بازی در فیلم

داریوش در اوج شهرتش در دو فیلم یاران (۱۳۵۳)، ساخته محمد دلجو و امیر مجاهد با اجرای ترانهٔ یاران با صدای فریدون فروغی برای این فیلم، و فریاد زیر آب (۱۳۵۶) به همراه فرزانه تأئیدی و شهره، به کارگردانی سیروس الوند ایفای نقش کرد و در این فیلم، دو ترانه فریاد زیر آب و اجازه را نیز به عنوان موزیک متن فیلم، مورد اجرا قرار داد. داریوش ترانهٔ زندونی، که جزو ترانه‌های سیاسی او به‌شمار می‌آید، را برای فیلم گذر اکبر و زهره را برای فیلم رهایی خواند.

• یاران کارگردان فرزان دلجو
• فریاد زیر آب کارگردان سیروس الوند

فیلم فریاد زیر آب تنها فیلم داریوش است، که در آن نقش اصلی دارد. داستان فیلم دربارهٔ ولگردی است که عاشق دختر پولداری می‌شود، ولی بعدها متوجه می‌شود که او در واقع زنی روسپی است که با آدم‌های پولدار کار می‌کند و سعی می‌کند او را از این منجلاب بیرون بکشد. داریوش ترانهٔ زندونی، که جزو ترانه‌های سیاسی او به‌شمار می‌آید را برای فیلم گذر، همچنین اکبر و زهره را برای فیلم رهایی خواند.

ماجرای رابطه او با گوگوش

اجرای اسید پاشیدن به صورت داریوش توسط یک زن

داریوش هم اکنون در لس آنجلس زندگی می کند و یک فرزند دختر و یک فرزند پسر به نام های بیتا و میلاد دارد. داریوش در یکی از اجراهایش توسط یکی از هوادارانش مورد حمله اسیدپاشی قرار گرفت. یکی از کارکنان کاباره خرم که داریوش در آن اجرا داشت گفت : …در حدود ساعت ۱۱ بعدازظهر چهارشنبه بود، داریوش تازه بر روی سن آمد و دو ترانه اجرا کرده بود و سرگرم اجرای سومین ترانه خود به نام نفرین نامه شد. در این هنگام زنی که پشت یکی از میزهای روبروی سن نشسته بود، از جای خود بلند شد و با حرکت سریعی به روی سن آمد. داریوش به عادت همیشگی خود که در هنگام اجرای ترانه‌هایش چشمان خود را می‌بندد، با چشمان بسته سرگرم اجرای ترانه‌اش بود و به همین خاطر متوجه حمله این زن به طرف خود نشد. در یک لحظه ما متوجه شدیم که این زن لیوان بزرگی را با محتویاتش به طرف داریوش پرتاب کرد.