دلایل جدا کردن اتاق خواب کودک و راهکار برای مستقل کردن کودک
جدا کردن اتاق خواب کودک از جمله مواردی است که به همه والدین توصیه می شود. زیرا اتاق خواب مشترک کودک با والدین مشکلات و عوارض بسیاری را به دنبال دارد. معمولا والدین نگران این هستند که اتفاقات احتمالی برای کودک تنها در یک اتاق پیش بیاید.
به همین دلیل اجازه نمی دهند که او در اتاق جداگانه ای بخوابد. اما این کار تنها تا زمانی ایرادی ندارد که کودک درک درستی از اطراف خود نداشته باشد و بعد از آن موجب اختلالات و مشکلات زیادی برای کودک می شود. در ادامه توضیحاتی برای والدینی که درگیر این مشکل هستند آورده شده است. آن ها می توانند با توجه به این توضیحات زمان و شرایط مناسب برای جدا کردن اتاق بچه خود را بفهمند.
علت جدا کردن اتاق خواب کودک چیست؟
جدا کردن اتاق خواب کودک از جمله اصلی ترین مواردی است که والدین باید در مورد آن اطلاعات کاملی داشته باشند. تقریباً همه والدینی که صاحب بچه می شوند دوست دارند فرزندشان در آینده یک شخص سالم، مسئولیت پذیر، مستقل و شاد باشد. اما خواباندن کودک در کنار والدین موجب می شود که حس استقلال و مسئولیت پذیری در او رشد نکند. همچنین سلامت روان او را تحت تاثیر قرار می دهد فردی با این چنین روحیه ای نمی تواند در جامعه شخص تاثیرگذار و سالمی باشد.
مشکلات خواباندن کودک در اتاق والدین
وابستگی کودک به والدین
یکی از مهمترین دلایل جدا کردن اتاق خواب کودک جلوگیری از وابستگی کودک به والدین می باشد اینکه پدر و مادر اجازه دهند فرزندشان در تخت خواب آن ها یا در کنارشان بخوابد نه تنها باعث می شود که استقلال کودک از بین برود بلکه موجب می شود او نتواند در آینده به درستی تصمیم بگیرد و در مسیر زندگی پیشرفت کند.
معمولاً همه کودکان از تاریکی تنهایی و موجودات خیالی خود می ترسند. اما در این زمان وظیفه والدین این است که به آن ها آموزش های لازم را بدهند و ترس های آن ها را کنترل کنند. به این صورت می توانند او را در اتاق خود خوابانده و از وابستگی او جلوگیری کنند.
کاهش صمیمیت بین پدر و مادر
جدا کردن اتاق خواب کودک باعث بازگشت صمیمیت و آرامش در میان والدین می شود. همه زن و شوهرها به یک خلوت و تنهایی برای با هم بودن نیاز دارند، آن ها احتیاج دارند که با صمیمیت گذشته و قبل از به دنیا آمدن کودکشان در کنار یکدیگر بخوابند. اما زمانی که کودک در اتاق والدین خود بخوابد عشق بازی و صمیمیت میان آن ها از بین می رود، زیرا فرصتی برای انجام این کارها نخواهند داشت.
بدون شک این کاهش صمیمیت موجب جدا شدن و ایجاد فاصله در میان آن ها میشود. زمانی که بین پدر و مادر فاصله ایجاد شود کودک را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و مشکلاتی برای او به وجود می آورد. گاهی والدین اشتباها تصور می کنند که راحتی و آرامش فرزند خودشان ارجحیت دارد. اما باید توجه داشته باشند که آرامش فرزند بسته به صمیمیت و رابطه خوب میان والدینش می باشد.
بهترین سن برای جدا کردن اتاق کودک
برای جدا کردن اتاق خواب کودک بهتر است عوامل موثری مانند سن رفتار و درک فرزند خود را مورد توجه قرار دهید. کودکان با توجه به محیط و خانواده هایی که در آن بزرگ می شوند دارای روحیه متفاوتی هستند. علاوه بر این هیچ دو کودکی نیستند که از لحاظ ذهنی شبیه یکدیگر باشند. اما به صورت میانگین بهترین زمان برای جدا کردن اتاق کودک یک تا یک و نیم سالگی او می باشد. به شما توصیه می کنیم که تا سن یک تا یک و نیم سالگی حتماً فرزندتان را به دلیل مشکلات احتمالی در اتاق خود بخوابانید. اما بعد از یک و نیم سالگی و حتی دو سالگی لازم است که کودک مکان جدایی برای خواب داشته باشد.
راهکارهایی برای جدا کردن اتاق کودک
انجام بدون تردید
زمانی که کودک شما به سن یک و نیم تا دو سالگی رسید بدون تردید برای جدا کردن اتاق او تصمیم بگیرید و آن را عملی کنید. در واقع این فکر که به فرزندتان اجازه دهید تا بزرگ تر شده و جدایی برایش راحت تر باشد را از سر بگذرانید. زیرا کودکانی که ۳ یا ۵ سالگی در کنار والدین خود می خوابند به آن ها عادت کرده و دیگر تحت تاثیر ترس و وابستگی نمی توانند در یک اتاق جداگانه بخوابند.
ثابت قدم بودن
اگر تصمیم به جدا کردن اتاق کودک خود دارید این تصمیم را عملی کنید و پای تصمیم خود بایستید. گاهی والدین مدتی کودک را سختی می دهند و او را جدا می خوابانند اما زمانی که کودک کم کم دارد به شرایط عادت می کند به دلیل علاقهای که دارند او را به کنار خود برمی گردانند. این کار تمام تلاش هایی که در این مدت داشتند و سختی هایی که به فرزند خود داده بودند را بی ارزش می کند.
حتی اگر کودکتان در نیمه های شب بیدار شد و تصمیم گرفت در کنار شما بخوابد این کار را انجام ندهید. او را تا اتاق شخصی خود همراهی کنید و تا زمانی که به خواب می رود در کنارش بمانید. سپس او را تنها بگذارید تا متوجه شود دیگر جایی در اتاق خواب شما ندارد.
استفاده از لحن مناسب برای آموزش کودک
در زمان جدا کردن اتاق خواب کودک سعی کنید از لحن و کلمات مثبتی استفاده کنید. لحن تند و سرزنشگر و استفاده از جملاتی که موجب ترس و حساب بردن کودک شود برای جدا کردن او کار مناسبی نمی باشد. شما نباید با تهدید و لحن تند کودک خود را مجبور کنید که جدا از شما بخوابد.
لحن آرام و تعریف کردن از کودک منجر می شود که او احساس قدرت کند و به راحتی تصمیمات گرفته شده را بپذیرد. سعی کنید با لحنی آرام و ملایم به او یاد دهید که در اتاق جداگانه بخوابد. ایجاد حس قدرت در کودک به شما کمک می کند که به راحتی بتوانید به هدف خود دست پیدا کنید.
تاثیرات روانی خوابیدن در اتاق مشترک
جدا کردن اتاق خواب کودک از آن جهت اهمیت بسیار بالایی دارد که تاثیرات روانی بسیار زیادی بر کودک می گذارد. این تاثیرات به شرح زیر می باشند.
- کودکانی که به طور مداوم در کنار پدر و مادر خود در یک اتاق می خوابند دچار مشکل درونی سازی می شوند.
- این کودکان اغلب از لحاظ روانی ضعیف تر از سایر کودکان می باشند.
- این کودکان اختلالات خواب بیشتری را تجربه می کنند.
- این کودکان در مقایسه با سایر کودکان در آزمون ها نمرات کمتری دریافت می کند. کودکانی که در کنار والدین خود می خوابند از لحاظ اجتماعی و مهارت های اجتماعی بسیار ضعیف می باشند.
ایجاد تقویت احساس امنیت و خودمختاری با جدا کردن اتاق خواب کودک
جدا کردن اتاق خواب کودک منجر می شود که کودک شما احساس امنیت بیشتری داشته باشد. داشتن یک اتاق شخصی و یک حریم خصوصی منجر می شود که کودک بتواند با واقعیت های زندگی به راحتی کنار بیاید و در آینده نیز فردی مستقل باشد. به طور کلی برای همه افراد در تمام سنین داشتن یک محیط آرام و خصوصی منجر به ایجاد آرامش استقلال و اعتماد به نفس می شود.
ایجاد یک محیط مناسب برای خواب کودک
یکی از مهم ترین عوامل جدا کردن خواب کودک ایجاد یک محیط مناسب و آرامبخش برای خواب کودک می باشد. اتاقی که برای کودک خود در نظر می گیرید باید احساس آرامش و امنیت داشته باشد تا فرزندتان بتواند با آسایش کامل در آن بخوابد.
حتماً مطمئن باشید تختی که برای کودک در نظر گرفته اید به اندازه کافی راحت است و پتو و بالشت را به اندازه کافی در اختیار او قرار دهید تا بتواند با آرامش بهتری بخوابد. اگر اتاق کودکتان دارای پنجره می باشد پنجره را سعی کنید با یک پرده ضخیم بپوشانید تا کودک در هنگام صبح و بالا آمدن آفتاب بیدار نشود.
طراحی یک برنامه منظم برای جدا کردن اتاق خواب کودک
سعی کنید پیش از جدا کردن اتاق خواب کودک برنامه مناسبی را برای خواب آن ها در نظر بگیرید. این برنامه باید با سن کودک همخوانی داشته باشد. اگر کودک شما عادت کند طبق یک برنامه مرتب بخوابد در طول شب کمتر بیدار می شود و ترس های کمتری را از جدایی و تنهایی دریافت می کند.
- طی همین امر بعد از مدتی به شرایط خود عادت کرده و دیگر می تواند به راحتی در اتاق خواب خود بخوابد. برنامه استاندارد خواب کودکان به شرح زیر می باشد.
- نوزادان ۴ تا ۱۲ ماهه باید ۱۲ تا ۱۶ ساعت بخوابد کودکان ۳ تا ۵ ساله باید به مدت ۱۰ تا ۱۳ ساعت بخوابند.
- کودکان ۶ تا ۱۲ ساله باید به مدت ۹ تا ۱۲ ساعت بخوابند.
- نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله باید به مدت ۸ تا ۱۰ ساعت بخوابند.
کلام پایانی
در این مقاله دلایل و موارد ضروری برای جدا کردن اتاق خواب کودک توضیح داده شده اند. شما باید به عنوان والدین در باره تمام این موارد اطلاعات داشته باشید تا بتوانید کودکی مستقل مسئولیت پذیر و با اعتماد به نفس بالا را تربیت کنید. در نظر گرفتن این موارد منجر به تربیت درست فرزند می شود و یک رویکرد مثبت برای فرزند پروری و ایجاد عادت های خوب و سالم می باشد.
