نوروز، اینجا واقعا نو-روز است.
نوروز، اینجا واقعا نو-روز است.
نوروز، قرن‌هاست که آئین ملی ماست. نیاکانمان، به راز و رمزِ جهان و هستی آگاه بودند: تغییر. آن‌چه که در مسیر زندگی رخ می‌دهد، تغییر است؛ از تغییرِ حال و احوالمان گرفته تا تغییرِ شب‌وروز، فصل‌ها و زمین. چیزی که تغییر نمی‌کند، ایستا و میراست؛ تغییر، رمز و جوهرِ زیستن است.
اساطیرِ زیادی در فرهنگ‌های مختلف، حولِ تغییرِ فصل زمستان به بهار متولد شده‌اند؛ تغییرِ فصول، نمادِ زیستن و حیاتِ دوباره و نمادِ باروری و رویش گیاهان بوده است. این گونه است که انگار، بهار به جانِ آدمی گره خورده است؛ ما در بهار، گویی دوباره زاده می‌شویم و از نو شروع می‌کنیم. وقتی از نوروز می‌گوییم، حتما برایمان یادآورِ زندگی جدیدی‌ست، حیات دوباره و جان‌بخشی…
ما اکنون، در جایی ایستاده‌ایم که اهمیت نوروز برایمان دو چندان است؛ در «مؤسسه‌ی حمایت از کودکان مبتلا به سرطان محک». اینجا، جائیست که هر روزش، نوروز است و نوروزِ تقویمی‌اش، نوروزترین؛ در زیر سقف محک هر روز نوروز است چرا که ما تلاش می‌کنیم حالِ فرزندان مبتلا به سرطانمان روزبه‌روز به بهبودی نزدیک‌ونزدیک‌تر شود تا به سلامتی برسند. قدم نهادن در مسیرِ درمانِ کودکان مبتلا به سرطان محک، هدفی جز رساندنِ آینده‌سازان سرزمینمان به روزی نو و حیاتی تازه ندارد. از سوی دیگر، نوروز، بیش از پیش جنبه‌های نمادینش را بر ما آشکار می‌سازد؛ روز و ایام واقعا نو می‌شود، و حالمان تغییر می‌کند و سرخوش می‌شویم و شکوفه‌ی جانِ فرزندان محک، جوانه می‌زند برای یک عمر زندگی در سایه‌سارِ سلامتی. آرزو می‌کنیم غم‌ها و دردهایمان در سرمای سالِ قبل جا بماند و گرمای خورشید بهاری، نورِ سلامتی را به جانمان بتاباند. اینجا نوروز، با حمایت‌های شما، واقعا نو-روز است.
هر روزی که لبخند سلامتی بر لبان فرزندان محک می‌نشیند و صداهای خنده‌‌هایشان شنیده می‌شود، همچون ترانه‌ای شیرین است… چه بهانه‌ای رنگین‌تر از شنیدن صداهای خنده‌های فرزندانمان برای فرارسیدن نوروز؛ هر روزتان نوروز… حمایتِ شما، کودکان مبتلا به سرطان محک را به روزهای خوشِ سلامتی می‌رساند.
