پروتز آلت تناسلی + اطلاعاتی در مورد ایمپلنت یا پروتوز آلت تناسلی برای مشکلات نعوظ

پروتز آلت تناسلی یا ایمپلنت آلت تناسلی یکی از روش های حل مشکل اختلال نعوظ و خمیدگی آلت تناسلی است. به گفته متخصص اورولوژی پروتز آلت تناسلی یکی از گزینه های درمانی برای مردان برای درمان اختلالات نعوظ می باشد. این تجهیزات نرم می باشند یا قابل باد کردن و پف کردن هستند و ساده ترین نوع پروتز متشکل از یک حفت طناب قابل انعطاف است که از روش جراحی در اتاق های نعوظ در آلت کار گذاشته می شود.

با کارگذاری ایمپلنت، آلت تناسلی همیشه در حالت نیمه نعوظ قرار دارد و در هنگام آغاز آمیزش تنها باید بلند شود و در حالت نعوظ قرار بگیرد.

این نوع پروتز انتخابی مناسب برای آقایانی است که آسیب دیدگی طناب نخاعی و یا قدرت دست محدود دارند. بسیاری از مردان پروتزهای هیادرولیک، قابل باد کردن است که به آن اجازه می دهد، هر وقت که بخواهند به نعوظ برسند و پنهان نمودن آلت با این نوع پروتز راحت می باشد و این نوع پروتز بسیار طبیعی به نظر می رسد.

پروتژ آلت تناسلی راه حل مشکل رفع اختلالات نعوظ

پروتز آلت موقعی استفاده می شود که دلیل واضح پشکی برای اختلال نعوظ می باشد، یعنی احتمال برطرف شدن، بهبود پیدا کردن طبیعی یا درمان آن با دیگر روش های درمانی وجود نداشته باشد. گاهی اوقات پروتز را از روش جراحی کار می گذارند تا ساختمان آلت را که باعث خمیده می شود، بازسازی کنند. جراحی های پروتز آلت در حدود یک ساعت طول می کشد و معمولا در مطب و به صورت سرپایی انجام می گیرد. شخص می تواند شش هفته پس از جراحیف زندگی جنسی خود را از سر بگیرد.

به منظور رفع اختلالات نعوظ لازم می باشد به متخصص اورولوژی مراجعه کنید تا با تشخیص و تجویز روش مناسب این مشکل را رفع کند. برای درمان این اختلال روش های متنوعی وجود دارد که می توان به دارو جراحی هم اشاره کرد. در برخی از موارد لازم است از پروتز استفاده شود.

اطلاعاتی در مورد پروتز آلت تناسلی

پروتز آلت تناسلی، ابزارهایی می باشند که درون آلت تناسلی کار گذاشته می شوند تا به مردانی که مبتلا به اختلال نعوظ ED به منظور رسیدن به نعوظ کمک کنند. ایمپلنت های آلت پس از شکست دیگر روش های درمان اختلال نعوظ تجویز می شوند.

دو نوع اصلی از پروتزهای آلت تناسلی وجود دارد، نیمه نعوظ و قابل باد کردن. هر کدام از انواع پروتز عملکرد متفاوتی دارند و همچنین مزایا و معایب خود را دارند.

کاشت ایمپلنت های آلت نیاز به جراحی دارند. قبل از از انتخاب پروتزهای آلت، حتما در مورد فرآیند جراحی، از جمله خطرات احتمالی، عوارض جراحی و مراقبت های بعد از جراحی باید اطلاعات کسب کنید.

هدف از انجام ایمپلنت آلت تناسلی

برای بیشتر مردان، می توان اختلال نعوظ را با روش های درمانی مانند پمپ آلت (دستگاه وکیوم فشار) به صورت موفقیت آمیزی درمان نمود. شاید شرایط شما برای انجام دیگر روش های درمانی مناسب نباشد یا نتوانید با وجود استفاده از این درمان ها به نعوظ کافی برای انجام آمیزش جنسی برسید، در این صورت می توانید در مورد کاشت ایمپلنت تصمیم بگیرید.

پروتزهای آلت را می توان به منظور درمان موارد شدید بعضی از بیماری های آلت تناسلی هم کار برد، مانند عاضره ای که باعث زخم شدن آلت از داخل می شود که باعث نعوظ خمیده و دردناک می شود.

استفاده از پروتزهای آلت برای هر کسی توصیه نمی شود. در صورت وجود هر کدام از موارد زیر، پزشک می تواند شما را از انجام این عمل منع نماید:

• اختلال نعوظ موقعیتی، در نتیجه مشکلات رابطه یا قابل بازگشت
• وجود عفونت، همچون عفونت ریوی یا عفونت مجاری ادراری
• ابتلا به دیابت کنترل نشده

باید به خاطر داشته باشید که اگر چه پروتژهای تناسلی مرد اجازه رسیدن به نعوظ را می دهد، ولی باعث افایش میل جنسی یا اجساس آلت نمی شود. اکثر ایمپلنت های تناسلی باعث بزرگ تر شدن سایز طبیعی آلت در درمان جراحی نخواهند شد. با استفاده از ایمپلنت ها، سایز آلت مقداری کوچکتر از سابق می شود.

خطرات پروتژ آلت تناسلی

خطرات ایمپلنت الت:

• عفونت.در هر جراحی، عفونت محتمل است. در صورت وجود آسیب دیدگی طناب نخاعی یا دیابت، شانس ابتلا به عفونت بیشتر است.
• مشکلات ایمپلنت.طراحی‌های نوین پروتزهای آلت تناسلی قابل اعتمادند، ولی در برخی موارد نادر امکان اختلال در ایمپلنت‌ها نیز وجود دارد. برای برداشتن، ترمیم یا تعویض ایمپلنت معیوب، نیاز به انجام جراحی است.
• فرسایش یا چسبندگی از داخل.در برخی موارد ممکن است پروتز به پوست داخل آلت بچسبد یا پوست را از داخل آلت بفرساید. در موارد بسیار نادر، ایمپلنت داخل پوست می‌شکند. معمولاً این مشکلات با عفونت همراه است.

درمان عفونت

عفونت‌های ناشی از پروتز آلت در چند هفته اول تا چند سال اول رخ می‌دهند. عفونت‌های اولیه می‌توانند باعث تورم در کیسه بیضه، ایجاد چرک و تب شود. عفونت‌های پیشرفته منجر به درد مزمن و طولانی مدت خواهد شد.

برای درمان عفونت، باید جراحی صورت گرفته و ایمپلنت را خارج نمود. تعویض ایمپلنت آلت می‌تواند پیچیده شده و منجر به ایجاد بافت زخم و کاهش طول آلت شود.

چطور برای جراحی پروتز آلت در مردان آماده شوید؟

در ابتدا باید با پزشک خود یا یک اورلوژیست در مورد ایمپلنت آلت صحبت کنید. در این جلسه، احتمالاً پزشک موارد زیر را انجام می‌دهد:

• بازبینی سابقه پزشکی.پزشک سوالاتی را در مورد وضعیت پزشکی کنونی و سابق، مخصوصاً در مورد اختلال نعوظ، خواهد پرسید. در مورد هر دارویی که مصرف می‌کنید یا در گذشته مصرف می‌کردید و همچنین جراحی‌هایی که داشته‌اید صحبت کنید.
• معاینه جسمانی.برای اطمینان از مناسب بودن پروتزهای آلت برای شما، پزشک از شما معاینه جسمانی به عمل خواهد آورد، از جمله معاینه کامل اورولوژی. با این معاینه، پزشک وجود و ماهیت اختلال نعوظ (ED) را تأیید کرده و از درمان‌ناپذیر بودن آن جز با روش جراحی اطمینان حاصل می‌کند.

همچنین پزشک سعی می‌کند، دلیل بروز هرگونه عوارض ناشی از پروتز آلت را بررسی و تعیین کند. همچنین پزشک توانایی شما را برای استفاده از دستانتان بررسی می‌کند، زیرا برخی ایمپلنت‌های آلت نیاز به مهارت دست بیشتری نسبت به سایر ایمپلنت‌ها دارند.

• بررسی انتظارات شما.از نحوه عمل و نوع پروتز آلت مناسب برای شما اطلاعات کاملی کسب کنید. همچنین باید در مورد دائمی بودن یا قابل بازگشت بودن جراحی نیز مطمئن شوید.

پزشک در مورد مزایا و خطرات جراحی، از جمله عوارض محتمل آن توضیحاتی ارائه خواهد داد. بهتر است همسر خود را نیز برای جلسه مشاوره با پزشک همراه خود بیاورید.

انواع ایمپلنت‌های آلت

ایمپلنت‌ها دو نوع عمده دارند:

ایمپلنت‌های قابل باد کردن

ابزار‌های قابل باد کردن، شایع‌ترین نوع پروتز آلت هستند، این نوع پروتزها می‌توانند با باد کردن ایجاد نعوظ کرده و در سایر موارد باد خود را تخلیه کنند. ایمپلنت‌های قابل باد کردن سه تکه، از یک محفظه پر از مایع استفاده می‌کنند که زیر دیواره شکمی کاشته می‌شود، همچنین دارای پمپ و یک شیر تخلیه است که داخل کیسه بیضه تعبیه می‌شود و همچنین دو سیلندر قابل باد کردن که داخل آلت کار گذار می‌شود.

برای رسیدن به نعوظ باید مایع داخل محفظه را به سیلندرها پمپ کنید. سپس باید شیر تخلیه داخل کیسه بیضه را آزاد کنید تا مایع دوباره به محفظه تخلیه شود. نوع دو تکه این پروتز نیز به همین شیوه کار می‌کند، با این تفاوت که محفظه مایع بخشی از پمپی است که داخل کیسه بیضه تعبیه می‌شود.

پروتزهای قابل انعطاف

پروتزهای قابل انعطاف همیشه سفت هستند. می‌توان در هنگام آمیزش جنسی از آلت استفاده کرده و بعد از آن، آلت را با چسباندن به بدن پنهان کرد.

یک پروتز قابل تنظیم آلت یک وسیله قابل انعطاف با مجموعه‌ای از قطعات است که با فنر در هر طرف در کنار هم نگاه داشته شده‌اند. این وسیله می‌تواند بهتر از هر پروتز قابل انعطاف دیگری، وضعیت‌های رو به بالا و به پایین را حفظ کند.

سایر طراحی‌های مخصوص می‌توانند در آلت‌های کوچک یا آلت‌های بزرگتر از اندازه متوسط جا بگیرند. بعضی از ایمپلنت‌های آلت قابل باد کردن با روکش آنتی‌بیوتیک نیز وجود دارد، که احتمال عفونت را کاهش می‌دهند.

مقایسه انواع پروتز

در هنگام انتخاب نوع ایمپلنت مناسب، باید ترجیح شخصی و سابقه پزشکی خود را در نظر بگیرید. امکان دارد پزشک، بسته به سن، خطر عفونت و وضعیت‌ سلامتی، آسیب‌دیدگی یا داروهای مصرفی شما، نوع طراحی خاصی را به شما پیشنهاد کند.

پیش از جراحی کاشت ایمپلنت آلت باید:

• از مصرف برخی داروهای خاص خودداری کنید.احتمالاً پزشک شما را از مصرف داروهایی همچون آسپرین و داروهای ضد التهاب منع می‌کند، زیرا می‌تواند ریسک خونریزی را افزایش دهد.
• با خود یک نفر را همراه داشته باشید.در مورد زمان ترخیص و مراجعت به منزل از پزشک خود سوال کنید. معمولاً جراحی کاشت پروتز آلت، نیاز به یک شب بستری دارد.
• غذا و مایعات کمتری مصرف نمایید.از هیچ غذا یا نوشیدنی‌ای، یک شب پیش از جراحی مصرف نکنید، مگر در صورت تجویز خاص پزشک.

چه انتظاری از جراحی می‌توان داشت؟

ترجمه از بالا به پایین: مخزن – سلیندر – پمپ

پیش از جراحی

جراحی کاشت ایمپلنت آلت معمولاً در بخش جراحی بیمارستان انجام می‌شود. ممکن است پزشک برای شما داروهایی تجویز کند که در طول جراحی بیهوش شوید (بیهوشی عمومی) یا داروهایی که درد را در ناحیه کمر به پایین مسدود کند (بی‌حسی ستون فقرات).

پزشک برای شما داروهای آنتی‌بیوتیک تجویز خواهد کرد از به جلوگیری از عفونت کمک کند. محل جراحی مدت کوتاهی پیش از جراحی شیو می‌شود تا خطر عفونت را کاهش دهد.

حین جراحی

امکان دارد در حین جراحی یک لوله (میل جراحى بول) را از طریق آلت به داخل مثانه فرو کنند تا ادرار را خارج کنند. احتمالاً جراح یک شکاف را زیر کلاهک آلت، در قاعده آلت یا در قسمت زیرین شکم ایجاد می‌کند.

سپس جراح بافت اسفنجی داخل آن را می‌کشد که معمولاً در حالت طبیعی در هنگام نعوظ پر از خون می‌شود. این بافت در داخل هر یک از دو اتاق خالی آلت است که به آن اجسام غاری می‌گویند.

جراح سایز مناسب ایمپلنت را انتخاب کرده و سیلندرهای پروتز را داخل آلت قرار می‌دهد. تمام سایزها دقیقاً مطابق اندازه‌های بدن شماست.

اگر جراح از یک دستگاه قابل باد کردن دو تکه استفاده کند، پمپ و شیرتخلیه داخل کیسه بیضه تعبیه خواهند شد. در دستگاه سه تکه، پزشک باید مخزن مایع را زیر دیوار شکمی قرار دهد که با یک شکاف داخلی این کار را انجام می‌دهد.

وقتی دستگاه سر جای خود قرار گرفتن، جراح شکاف‌ها را بخیه خواهد کرد. جراحی پروتز آلت معمولاً ۴۵ دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد.

پس از جراحی

پس از جراحی شما باید برای تسکین درد، دارو مصرف کنید. ممکن است تا چند هفته درد خفیف ادامه داشته باشد. همچنین شاید نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک به مدت یک هفته باشد تا از عفونت پیشگیری کند.

شاید پزشک توصیه کند که آلت خود را رو به سمت بالا و چسبیده به شکم خود، یعنی رو به ناف، نگاه دارید و نگذارید در طی روند بهبودی  رو به پایین بیفتد تا از خمیدگی رو به پایین آن جلوگیری شود.

پزشک در مورد زمان از سرگیری زندگی عادی نیز برای شما دستورالعمل‌های تجویز خواهد کرد. اکثر مردان می‌توانند ۴ تا ۶ هفته پس از جراحی، فعالیت‌های شدید جسمانی و امور جنسی خود را از سربگیرند. شاید نیاز باشد دو هفته بعد از جراحی برای کشیدن بخیه‌ها مجدداً به پزشک مراجعه کنید.

در این مراجعه، ممکن است پزشک به شما توصیه کند تا دو بار در روز پروتزهای قابل باد کردن را باد کنید و تخلیه کنید تا در استفاده از آنها ماهر شوید و همچنین بافت اطراف سیلندرها نیز کش بیاید.

نتایج

اگرچه پروتز آلت یکی از تهاجمی‌ترین روش‌هاست و خیلی افرادی کمی این روش درمانی را برای درمان اختلال نعوظ انتخاب می‌کنند ولی اکثر مردان و همسرانشان بعد از استفاده از این دستگاه‌ها رضایت بالایی داشته‌اند. دستگاه‌های ۱۰ ساله بین ۶۰ تا ۸۰ درصد دوام دارند.

آیا پروتز قابل دیدن است؟

اگرچه خود شخص می‌تواند محل جراحی کاشت پروتز را بصورت زخم‌های جراحی کوچکی در انتهای آلت جایی که به کیسه بیضه متصل می‌شود یا در قسمت زیر شکم کمی بالاتر از آلت ببینند، ولی دیگران نمی‌توانند وجود پروتز قابل باد کردن آلت را تشخیص دهند. بهمین خاطر، امکان ندارد که شخص در رختکن یا توالت عمومی خجالت زده شود.

آمیزش جنسی با این پروتزها به چه شکلی است؟

به نقل از کلینیک زیبایی رازی در هنگام باد شدن، پروتز باعث نعوذ و کلفت شدن آلت، به همان شکل طبیعی، می‌شود. اکثر مردان نعوظ کوتاهتری را نسبت به سابق تجربه خواهند کرد، اگرچه مدل‌های جدید پروتز می‌توانند باعث ضخامت، سفتی و بزرگ کردن طول آلت تناسلی شود.

پروتز آلت نمی‌تواند احساس شخص یا توانایی رسیدن به ارگاسم وی را تغییر دهد. انزال تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت. هرچند وقتی این پروتزها کاشت شوند دیگر واکنش طبیعی نعوظ از بین خواهد رفت. یعنی مردان دیگر نخواهند توانست بدون ایمپلنت قابل باد کردن به نعوظ برسند. اگر ایمپلنت برداشته شود، شخص دیگر هیچگاه نخواهد توانست به نعوظ طبیعی برسد.

این پروتزها چه میزان موثرند؟

حدود ۹۰ الی ۹۵ درصد پروتزهای قابل باد کردن، نعوظی را ایجاد می‌کنند که برای آمیزش مناسب است. نرخ رضایت این پروتزها بسیار بالاست و معمولا ۸۰ تا ۹۰ درصد مردان از نتایج رضایت داشته و گفته‌اند که دوباره این جراحی را انجام خواهند داد.