گفتگو با بهاره کیان افشار بازیگر فیلم کفش هایم کو +تصاویر
عکس های بهاره کیان افشار بازیگر فیلم کفش هایم کو؟
بهاره کیان افشار که این روزها فیلم سینمایی “کفش‌هایم کو؟” را به کارگردانی کیومرث پوراحمد بر پرده سینماها دارد، درباره این نقش به خبرنگار هنرآنلاین گفت: می‌توانم بگویم بهاره در فیلم “کفش‌هایم کو؟” یکی از نقش‌های مکمل خوبی بود که من تا حالا با آن برخورد کردم.
او ادامه داد: به نظرم نقش مکمل خوب با پردازش و جایگاه درست از نقش‌هاى اصلی می‌تواند مؤثرتر باشد، به شرط آنکه لزوم و اهمیت حضور آن نقش درست تعریف شده باشد. شخصیت بهاره هم به دلیل اختلافی که پدرش با زن‌عمویش دارد و فاصله زیادی که بین آن‌ها وجود دارد، همانند یک واسط عمل می‌کند و به واسطه ارتباط فامیلی غیر قابل گریز نمی‌شود جایگاه و عملكرد مؤثرش را نادیده گرفت. او دوست دارد رابطه‌ای را که سال‌هاست از هم گسسته، دوباره برقرار کند. ضمن اینکه بیشترین کسی است که با بیماری عمویش مواجه بوده است و برخورد منطقی‌تری نسبت به سایرین با این موضوع دارد. در واقع این نقش تعریف دارد و به یك شخصیت در فیلم بعد می‌دهد و من هم سعی کردم یکسری ریزه‌کاری‌ها را به آن اضافه کنم تا در فضای قصه، جای تنفس بگذارد.
وی با اشاره به اینکه نکاتی را به نقش افزوده است، بیان کرد: نقش چیزهایی داشت و به دلیل طولانی شدن قصه حذف شد، مثل تمایل وى به زبان و رسوم و فرهنگ ژاپن و استفاده از آداب و عادات آن‌ها، ولی از آنجایی که باید در روند قصه بیشتر به آن پرداخته می‌شد و گرنه ناقص می‌ماند، بنابراین حذف شد. ولی جایگاه شخصیتی این دختر جایگاه مهربانی است که می‌خواهد این اتصال را برقرار کند و کاملاً مشخص است و من سعی کردم روحیات وى سرخوش‌تر از آنچه در فیلمنامه بود ببینم و اجرا کنم.
بازیگر فیلم “بارکد” اظهار کرد: وقتی فیلمنامه را خواندم آن را دوست داشتم، ولی وقتی اولین بار فیلم را به صورت خصوصی دیدم، احساس کردم آن چیزی که نوشته شده بود نیست و آن چفت‌وبستی که در ذهن من وجود داشت اتفاق نیفتاده است. بعد از آن سه بار دیگر فیلم را در فضاهای مختلف دیدم و هر بار که دیدم بیشتر دوستش داشتم و روند قصه و ساختار آن خیلی منسجم و پخته‌تر به نظرم آمد. به طور کلی الان فیلم را به همان اندازه که در هنگام خواندن فیلمنامه دوست داشتم، دوست دارم.
او کار با کیومرث پوراحمد را سخت و شیرین خواند و افزود: کار با کیومرث پوراحمد هم سخت است و هم شیرین، میزان حوصله او برای دریافت آنچه می‌خواهد کم است، اما چون چیزی که می‌خواهد غیرمنطقی نیست نمی‌شود این را ایراد به حساب آورد. ضمن اینکه بسیار سخت‌گیر است و این جدیت فضای کار را جدی‌تر و سخت‌تر می‌کند، در واقع جلوی دوربین پوراحمد نمی‌توان آسوده و راحت بود. بازیگر در کار پیشکسوتان امکان اعمال نظر ندارد، چرا که این کارگردان‌ها به خوبی می‌دانند چه چیزی از کارشان می‌خواهند و بازیگر اگر می‌پذیرد در کار آن‌ها حضور داشته باشد، باید تصورات آن‌ها را برآورده کند.
کیان افشار درباره میزان تأثیر این قبیل فیلم‌ها بر جامعه نیز گفت: ساخت فیلم‌هایی از این دست اتفاق بسیار خوبی است که انسان‌های ارزشمند وقتشان را می‌گذارند و بودجه‌هایی را صرف بالا بردن آگاهی مردم و نشان دادن معضلات و درد و بیماری‌هایی که در اطرافمان هست و دیده نمی‌شود، می‌کنند. جای خوشحالی است که درباره این مسائل هم فیلم ساخته می‌شود و این‌ها روایت و بازگو می‌شود. این درد بزرگی بود که پوراحمد ده سال به خاطر مادر نازنینش با آن درگیر بود و زخم آن را در سینه داشت و حالا آنچه را که از نزدیک لمس کرده بود در قالب فیلم بازگو کرده است. این موضوعات در اطرافمان هست و باید بیان شود.
بازیگر” کلاه پهلوی” در ادامه درباره تفاوت کار پوراحمد و کیایی دو کارگردان از دو نسل مختلف اظهار کرد: اصولاً در بازی آدم راحت و بی‌خیالی نیستم. اما هر کارگردانی هم اصول و شرایط خاص کاری خودش را دارد. آقای پوراحمد سبک و سیاق کاری خودش را دارد و این باعث نمی‌شود که ترس شما کم شود. در واقع این ترس به دلیل این است که شما در مقابل یک کارگردان پیشکسوت قرار است بازی کنید و همین حس استرس را در شما چند برابر می‌کند. فیلم “بارکد” هم صحنه‌های خاصی داشت و سخت بود، ولی کیایی کمک کرد تا از آورده خودم بدون ترس استفاده کنم و در آرامش کار کنم، این شاید تفاوت کاری این دو کارگردان باشد.
