مجله تاپ‌ناز‌

“گل ارکیده” در مورد گل ارکیده و عکس های گل ارکیده

عکس های زیبای گل ارکیده و اطلاعاتی در مورد گل ارکیده

ثعلبیان (Orchidaceae) تیره‌ای بزرگ و جهانی از مارچوبه‌سانان از گیاهان گلدار تک‌لپه‌ای است. ثعلبیان گاه تیره ارکیده (در یونانی کهن: ὄρχις، orchis، به معنای بیضه؛ به خاطر شکل بخش میانی و آویزان گل) نامیده می‌شود. نام‌های دیگر آن در فارسی تیره ثعلب، تیره صعلب، حضی‌الثعلب (بیضه روباه)، ثعلبی، شاطریون، و سعلب است.[۱] به نظر می‌رسد ثعلبیان دومین تیره بزرگ گیاهان گلدار باشد (فقط گل‌ستاره‌ای بزرگ‌تر است)، که فقط بین ۲۱٬۹۵۰ و ۲۶٬۰۴۹ گونه قبول شده در خود دارد. تعداد گونه‌های زیررده ارکیده دوبرابر تعداد گونه‌های پرندگان و چهار برابر تعداد گونه‌های پستانداران است. که حول و حوش ۶–۱۱٪ تمام گیاهان دانه‌دار را شامل می‌شود.

ثعلبیان با حدود ۸۵۰ سرده و ۱۷۰۰۰ گونه که بزرگترین تیره گیاهان گل‌دار به‌شمار می‌آید و شامل گونه‌های چندساله زمینی و رورست یا بالارونده است که دارای غده‌های گوشتی یا پایه با گلهای نامنظم و ساختار خاص و دانه‌های ریز هستند.

گل ارکیده

پروش گل ارکیده

 

بعضی از گونه‌های ارکیده مناسب برای داخل خانه می‌باشند. بطور کلی اُرکیده هائی که دارای برگهای کاملا سبز هستند کمتر در برابر شرایط نامساعد حساسیت نشان می‌دهند.

برای پروش گل ارکیده باید نکات زیر را رعایت کرد:

گیاه را در اسفندماه به گلدانی حاوی مخلوطی از خاک برگ، پیت و خاک معمولی منتقل نموده در ابتدا به میزان کم آب بدهند. در همان حال به دفعات زیاد با آب فاقد مواد قلیایی بر روی برگها آب پاشیده و یا گلدان را در محل مرطوبی برابر نور و بدور از تابش مستقیم آفتاب قرار دهند. در نیمه دوم فروردین ماه هنگامیکه ریشه‌ها به اندازه کافی رشد کردند، آب فراوان به آن داده شود. دراین هنگام چنانچه بخواهند بر روی گیاه آب بپاشند بایستی دقت نمایند تا فقط برگها خیس شوند.

حرارت مناسب برای اُرکیده ۱۵ درجه سانتیگراد است.

زمستانها گلدان را در مکان سردی تحت ۸ درجه سانتیگراد حرارت قرار داده و از میزان آب بکاهند.

تکثیر اُرکیده به روش تقسیم در بهار امکان‌پذیر است.

گل ارکیده

کاربرد

از ثعلب در تولید بستنی سنتی ایرانی استفاده می‌شود. همچنین با آرد ثعلب در ترکیه نوشابه ثعلب درست می‌شود. گونه‌هایی از ثعلب مانند Orchis morio L. کاربرد دارویی داشت که امروزه سعی می‌کنند مواد دیگری را جایگزین آن کنند. غده‌های ریشه آن را جمع‌آوری کرده و خشک می‌کردند و بعدا از آن لعاب ثعلب درست می‌کردند. این لعاب (موسیلاژ) هیدرولیز شده و به مانوز و گلوکوز تبدیل می‌شود و دارای ۳۰٪ نشاسته، آلبومین و قند است. در گذشته در پزشکی سنتی از لعاب رقیق ثعلب برای ناراحتی‌های روده و معده، تقویت قدرت جنسی استفاده می‌کردند ولی امروزه مواد دیگری را جایگزین ثعلب می‌کنند. به دلیل جمع‌آوری بیش از اندازه این گیاه در معرض خطر نابودی قرار گرفت.[۶] گونهٔ Orchis Maculata L. نیز نوشته شده است.

مطالب مشابه را ببینید!