شعر نوروز محلی با گزیده اشعار فصل بهار و سال نو
در این بخش مجموعه شعر نوروز محلی با گزیده ای از اشعار زیبا در مورد فصل بهار و سال نو را گردآوری کرده ایم.
گزیده شعر نوروز محلی
شعر محلی مازندرانی نوروز
ورین مردم بوین که بهاره
زمین دنیا بمو امروز دباره
بورین بوین عمو نوروز بموئه
بورین بوین کسی کینه نداره
بوین بیرون بیئن دشت بوینن
زمین سر سبزه کو سر لاله زاره
بئین غم جا کناری بوین امروز
د روز دنیا اگه خش دوی خاره
تو که دائم خنه کز کنی نیشتی
ته وسه این فلک سر گرم کاره
برو گوش دار چی خونش داینه بلبل
برو گوش دار صدای چلچلا ره
ننیش تینار میون خشت و آجر
برو تا دولت گل بر قراره
خدا دونه حرامه دنیا تسه
اگه باور ناری امروز بهاره
مطلب مشابه: جوک خنده دارعید نوروز + جملات طنز و با حال تبریک سال نو
شعر محلی عید نوروز و بهار به همراه معنی
اَی بی یَمو نو بهار ، بَهی یِه دِنیا جِوون/ عالِمِ تَن رِ دیگو فصلِ باهارون تِکون
(باز نو بهار آمد، دنیا جوان شد / فصل بهار تن عالم را به حرکت در آورد)
بورده پِئی سِر جِ اَبر، بَی یِه کئو آسمون / اِفتاب سو جِم هِوا دَوِسه اَی تیرکَمون
(ابر تیره به کناری رفت و آسمان کبود شد / هوا از تابش آفتاب باز رنگین کمان بست)
هاکِرده گُل بیدِمِشک ، بَزو هَلی دار نِشون / چَنده خُجیره خدا ، باهارِ مازِندِرون
(درخت بید مشک گل کرد و درخت آلوچه بهار داد / خدایا ، بهار مازندران چقدر خوب است)
لَسِک لَسِک خورنه لِش، وَرفِ دِماوند کو / وقتی بی یِه دینه ماه، راه کَفِنِه ورف او
(آرام آرام برف کوه دماوند باز می شود و نرم می شود / وقتی که ماه اردیبهشت بیاید برفابه ها به راه می افتد)
چالِه خُس و شوکوروم ، کُن نِه هِواره سِیو / وَرنه آدِم جِم حِواس، باهارِ نارنج بو
(کاکلی و سار هوا را سیاه می کنند / بوی بهار نارنج از آدمی حواس می رباید)
صُبح سَحر جِه تیرنگ خوندِنه دشتِ میون / وِلاهِه راس باتِنِه بهشتِ مازِندِرون
(از صبحگاهان قرقاول در میان دشت می خواند/ به خدا راست گفته اند مازندران مثل بهشت است)
انگورِ مل رِ هارِش، کَم کَم زِمور / سِرمائی و وَرفِ سوز، بَی یِه دیگه گوم بِگور
(به ساقه درخت انگور نگاه کن که کم کم از غوره نطفه می بندد / سرما و سوز برف دیگر گم شده و به گور رفت)
تَن پوشِنه وَلگِ جِم، فِک که بی یِه لخت و عور / بینج کَر کار و بار ، بونه اِسا جِفت و جور
(درخت بید که لخت و عریان بود از برگ تن را می پوشاند / شالیکار کارش اکنون جُفت و جور می شود)
کُنده گل بو جه مَشت، جیف و پِلِه باغبون / ولّاهه راس بئوتِنِه ، بهشتِ مازندرون
(باغبان جیب و بغل را از بوی گل پر می کند / به خدا راست گفته اند ، مازندران بهشت است)
دشت و چَمِن بونه سُز، وقتی اِنِه نو بهار/ وَنوشِه و یاسِ بو وَرنِه آدم جِه قِرار
(دشت و چمن وقتی نوبهار می آید سبز می شود / بوی بنفشه و بوی یاس از آدمی قرار می گیرد)
شَندِنه اَبر زِلفِ شِه، نِزم اِنه بار بار / لَم لَم شور بونِه گوم ، زیک دیگه کُنده فِرار
(ابر باران نرمی می ریزد و مه بار بار می آید / دم جنبانک گم می شود و زیک می گریزد)
جارچیِ اَنجِلیک، بِلبِل نوروزِ خون / بِرو شِه چِش جِه بَوین، مُعجزِ مازندرون
(انجلیک جارچی و بلبل نوروزی خوان است / بیا و با دیدگانت معجز مازندران را تماشا کن)
بی وِلی و اِسبه دار کُندنه نو رخت و لا / چِله ی فِک وائِه جِم ، کُنده شِه سَر رِ دِلا
(درخت ابریشم و سپیدار رخت و لباس را نو می کنند/ شاخه ی درخت بید سر از وزش باد خم می نماید)
نِسنِه شو تا سَحَر ، خونِش جِه یِک دَم تِلا / سَفِر جه کَم کَم اِنه ، اَی سَفِری چِلچِلا
(خروس از شب تا سحرگاهان دمی از خواندن باز نمی ایستد / پرستوی سفری کم کم از سفر مراجعت می کند)
مازِ صدا کُندِه پِر اَسرمِ تا اَرزِفون / بِرو شِه چِش جِه بَوین، مُعجزِ مازندرون
(صدای زنبور عسل، “اسرم” تا “ارزفون” را پر می سازد / بیا با چشمان خویش معجز مازندران را تماشا کن)
این جِه یِ صحرا و دشت دِنِه اِمارِه پِیوم / که سَر بِمو دورِ غم، غریبِگی بَی یِه توم
(صحرا و دشت اینجا به ما پیام می دهد / که دور غم به سر آمد و بیگانگی به پایان رسید)
گلایه و اَخم و تََخم ، بوردِنِه یک جا کلوم/ خَط بَزِنین قلبِ جِم، دِشمنی و قَهرِ نوم
(شکایت و اخم و قهر با هم به طویله رفته اند / نام دشمنی و قهر را از قلب محو کنید و خط بزنید)
دوست بِدارین هَمِ، که بی مُحبت جِهون / خدا گِواهه دیگر ، نِرزِنه اَتا قَرون
(یکدیگر را دوست بدارید که بی محبت ، دنیا / خدا شاهد است که دیگر یک ریال نمی ارزد)
موقعِ عید موقعِ ، خنده و خوشحالیه / مُحبت و عید اگِر، هِئی بوئِن عالیه
(هنگام عید موقع خنده و خوشحالی است/ عید و محبت اگر با هم توأم شوند عالی است)
آدِمِ بی عشق و شور، عکس تَنِ قالیه / بِحال اون دِل بِنال، که ذوقِ جِم خالیه
(آدم بی عشق و شور مثل نقش روی قالی است / به حال و روز آن دلی که از ذوق تهی است ناله کن)
“سحر” گُنه بین بوئیم هَم دیگه جِم مِهرِبون / که سالِ نو شِکوه و قَهر، نِدارنه شُگون
(“سحر” می گوید بیایید با هم مهربان باشیم / که سال نو شکایت و قهر شگون ندارد)
مطلب مشابه: اشعار دوبیتی تبریک سال نو نوروز + دوبیتی های زیبا برای عید نوروز
شعر محلی زیبای بوشهری در وصف نوروز
نـوروز وُ دل تــو پـیــچ و تـاوه
میگو ای مُسُم نَه مال کتاوهتو فصل بـهار و عید نوروز
مال گشتن باغُ دَم چَهاوه
گفتم ای چیَل وَ ما گذشته
لارُم دیـه لَـهــوُزُو خَـراوه
گـفـتـَک گَـپَـلت خـَلاف عـقله
زون بازی نکو نه جی جُواوه
پـیسیدیه از یه جا نشسن
واویده کُمت دو تی قَراوه
بُردُم وَر عَقل و خُرده کردُم
دیدُم گَپَلش نه بی حساوه
گُـفـتـُم و کُـجا بـرُم کـه خَـش بـو
ای راس میگی دوربینت سه قاوه
گفتک وریسا و رو کُ جَلدی
اشـتـو کُ بـهـار پـر شـتـاوه
شیراز برو که می بهشته
شهر گل و بلبل و شراوه
قَمسَر نرسیده میکُنی مَس
بـَسـکَم هـمه جـا گُل گُلاوه
شی چادر برف خاک تبریز
در اومده ایسو بی حجاوه
اصفون و مَشَد،شمال و کرمون
یـا شَــهــرَل کُــرد مــثــل پــاوه
آذربُیجُون و یَزد و اهواز
اَروند بوین چه پُر غُراوه
گُـفـتـُم بـخـدا کـه خـاک ایرون
پاک خاشه اما نه قد “گناوه”
هر جا “ایرجو” نبو “کمالی”
مـی قـیـلـون بی نی و نیاوه
مطلب مشابه: دانلود آهنگ عید نوروز | دانلود آهنگ های ویژه سا نو شاد و آهنگ های محلی
