احادیث در مورد عفو و اغماض | حدیث در مورد بخشش
احادیث زیبا در مورد بخشش و عفو
40 حدیث در مورد عفو و اغماض
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
تَغافَلْ يُحَمدْ أَمْرُكَ.
تو برخي از امور و ناگواريها را ناديده بگير، تا موقعيت و امورت ستوده گردد. (فهرست غرر، ص ٢٩٧)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
مِن اَشرَفِ اَفعالِ الكَريمِ غَفلتُهُ عمّا يَعلَمُ.
يکي از شريفترين اعمال يک شخص بزرگوار ناديده گرفتن معلومات خود از (عيوب) ديگران است. (نهجالبلاغه، کلمة ٢١٣)
«امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
اُعفُ عَمَّن ظَلَمَك كَما أنَّكَ تُحِبُّ أَنْ يُعفي عَنك.
همان گونه که دوست داري ديگران (اگر به آنها ظلم کردي) از تو گذشت کنند تو هم نسبت به کسي که به تو ظلم کرده گذشت داشته باش. (تحفالعقول، ص ٣١٧)
امام حسن مجتبي(ع):
لَو شَتَمَني اَحدٌ في إحدي اُذُنَيَّ ثُمّ اعتَذَرَ فيالأُخري لَقَبِلتُ.
اگر کسي برابر يک گوش من مرا دشنام دهد بعد در گوش ديگر از من عذرخواهي کند عُذر او را ميپذيرم. (احقاقالحق، ج ١١، ص ١١٦)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
اِقبَلْ من مُتَنَصِّلٍ عُذرَهُ فَتَنالُكَ الشَّفاعَة.
اگر کسي از تو معذرت خواست تو عذر او را بپذير تا شفاعت شفيعان (فردا) نصيبت گردد. (مواعظ صدوق، ص ٧٦)
«امام رضا(عليهالسلام)»:
مَا التَقَتَ فِئتانِ قَطُّ اِلاّ نَصَراللهُ أعظَمَهُما عَفواً.
هر گاه دو گروه با هم محاربه کنند خداوند گروهي را نصرت ميدهد که عفو و گذشت آن بيشتر باشد. (امالي شيخ مفيد آستان قدس، ص ٢٣١)
حدیث در مورد گذشت و بخشش
«امام جعفرصادق عليهالسلام»:
ثلاثٌ مِن مَكارِمِ الدُّنيا وَ الآخِرة: تَعفُو عَمَّن ظَلَمَكَ وَ تَصِلُ مَن قَطَعكَ و تَحلُمُ اذا جُهِلَ عَليَكَ.
سه خصلت از نشانههاي شرافت دنيا و آخرت است: از کسي که به تو ظلم کرده گذشت کني، با کسي که با تو قطع علاقه کرده رابطه برقرار کني و در برابر آدم ناداني که به تو بيحرمتي نموده خويشتنداري نمايي. (اصول کافي، ج ٣، ص ١٦٧)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
من كثُرَ عَفوُهُ مُدَّ في عُمُرهِ.
کسي که زياد اهل گذشت باشد عمرش طولاني خواهد بود. (بحار، ج ٧٥، ص ٣٥٩)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
مَن لَم يَتغافَلْ ولاَيَغُضُّ عَن كثيرٍ مِنَ الأُمورِ تَنَغَّصَتِ عَيشُه.
کسي که تغافل نکند و از بسياري از امور چشمپوشي ننمايد زندگي منغّص و ناگواري خواهد داشت. (فهرست غرر، ص ٢٩٧)
«امام زينالعابدين(عليهالسلام)»:
إنْ شَتَمَكَ رَجُلٌ عَن يَمينِكَ ثُمّ تَحَوَّلَ عَن يَسارِكَ وَ اعتَذَر اِليكَ فَاقْبَلْ عُذَرهُ.
اگر کسي از طرف راست تو آمد و ناسزا گفت بعد برگشت و از طرف چپ از تو عذرخواهي کرد تو عذر او را بپذير. (بحار، ج ٧٨، ص ١٤١)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
أَعَزُّ العِبادِ عَليَ اللهِ اَلّذي اِذا قَدَرَ عَفي.
عزيزترين بندگان در نزد خدا آن کسي است که وقتي به قدرت رسيد عفو و گذشت داشته باشد. (جامعالسعادات، ج ١، ص ٣٠٣)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
أَحسنُ اَفعالِ المُقتَدِرِ، اَلعَفْوُ.
عفو و اغماض، نيکوترين عَمل يک انسان مقتدر و تواناست. (فهرست غرر، ص ٢٥٢)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
ما عفي رَجُلٌ مِن مَظَلَمَةٍ يَبَتَغي بِها وَجَه اللهِ الاّزادَهُ اللهُ بِها عِزاًّ يَوْمَ القِيامَة.
کسي که براي رضا خدا از يک مظلمه و حق خود بگذرد، خداوند در قيامت بر عزّت و سرافرازي او ميافزايد. (جامعالسعادات، ج ١، ص ٣٠٣)
«امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
ثلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ كانَ سَيّداً: كَظْمُ الغَيظِ وَالعفْوُ عَنِ المُسيءِ وَالصِّلَةُ بِالنَّفس وَ المالِ.
سه خصلت در هر کس باشد نشانة سَروري و آقايي او است: فرو بردن خشم خود در وقت غضب، عفو و اغماض از خطاي ديگران، و صلة ارحام با جان و مال. (تحفالعقول، ص ٣٣٠)
احادیث زیبا در مود عفو
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
أقيلوا ذَويِ المُرؤاتِ عَثَراتِهِم فَما يَعثُرُ مِنهُم عاثِرٌ اِلاّ وَ يَدُهُ بِيداللهِ يَرفَعُهُ.
از لغزشهاي جوانمردان با فُتوّت درگذريد، هيچ يک از آنها نميلغزد جز اينکه دست (لطف) خدا در دست او بوده وي را رفعت و برتري ميدهد. (نهجالبلاغه، کلمة ١٩)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
عَظِّموا اقدارَكُم بِالتَّغافُلِ عن الدَّنِيَّ مِنَ الأُمورِ.
با نديده گرفتن امور جزئي و کوچک، بر اعتبار و حيثيت خود بيفزاييد. (تحفالعقول، ص ٢٢٦)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
مَثَلُ المؤمنِ مَثَلُ الأرضِ، مِنافعهم منها وَ اَذاهُم عَليها!
مؤمن همانند زمين ميماند خير و منفعتش براي ديگران، و آزار و ناگواريهاي ديگران بر عليه آن است. (تحمل و بردباري او زياد است.) (بحار، ج ٧١، ص ٤٢٢)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
العَفْوُ عَنِ المُقِرِّ لاعَنِ المُصِرِّ!
عفو گذشت سزاوار كسي است كه به خطاهاي خود اعتراف و اقرار ميكند نه آن كسي كه از تقصيرات و خطاهايش دستبردار نيست. (نهج حديدي، ج ٢٠، ص ٣٣٠)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
مَن يَعْفُ يَعْفُ اللهُ عَنهُ.
هر کس عفو و گذشت داشته باشد خدا نيز از او گذشت خواهد نمود. (شهابالاخبار، ص ١٤٣)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
شيئانِ لايوُزَنُ ثوابُهُما: العَفُو و العدلُ.
دو چيز است که (عظمت) ثواب آنها قابل ارزيابي نيست: يکي عفو و اغماض و ديگري عدل و انصاف. (فهرست غرر، ص ٢٥٢)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
اِقبَلْ عُذرَ مَنِ اعتَذَرَ اِلَيكَ.
اگر كسي از تو عذر خواهي كرد تو نيز عذر او را بپذير (كه نشانه شخصيت والاي تو است). (تحفالعقول، ص ٨٢)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
مُرُوَّتُنا اَهلَ البَيتِ اَلعفْوُ عَمَّن ظَلَمَنا وَ إعطاءُ مَن حرَمَنا.
فتوّت و بزرگمنشي ما خاندان رسالت عفو و اغماض از کسي که به ما ظلم کرده و بذل و عطا به کسي که ما را محروم نموده است. (تحفالعقول، ص ٣٧)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
اذا اُسيءَ اِلَيكُم فَاعْفُوا واصفَحوا كما تُحِّبُّون أَن يُعفي عَنكُم.
اگر کسي به شما بدي کرد شما چشمپوشي کنيد و گذشت داشته باشيد همانطور که دوست داريد ديگران هم نسبت به شما گذشت داشته باشند. (تحفالعقول، ص ١٤٧)
«امام جعفرصادق عليهالسلام»:
اَلعَفوُ زكاةُ الظَّفَرِ.
زکات فتح و پيروزي، عفو و گذشت از خطاي ديگران است. (بحار، ص ٧٨، ص ٢٦٨)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
عَوِّدْ نَفسَكَ السَّماحَ.
خودت را به گذشت و جوانمردي عادت بده. (دستور معالِمالحِکَم، ص ٦٩)
«امام محمدباقر(عليهالسلام)»:
اذا قَدَرتَ علي عَدُوِّكَ فَاجعَلِ الَعفوَ عَنهُ شُكراً لِلقُدرةِ عَلَيهِ.
هر زمان که بر دشمنت پيروز شدي به شکرانة اين پيروزي او را ببخش. (لئاليالأخبار،ج ٢، ص ١٦٢)
«امام حسين عليهالسلام»:
إنَّ اَعفَي النّاسِ مَن عَفي عَن قُدرَةٍ.
باگذشتترين مردم آن کسي است که با تکيه بر مسند قدرت، عفو و اغماض داشته باشد. (بحار، ج ٧٨، ص ١٢١)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
ما أقبَحَ العُقوبَةَ مَع الاعتذار.
چقدر زشت و ناروا است که انسان، گنهکاري که از او پوزش ميطلبد، عقوبت نمايد. (فهرست غرر، ص ٢٤١)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
عَليكُم بِالعَفِو فَاِنَّ العَفْوَ لايزيدُ العَبدَ اِلاّ عِزاًّ فَتَعافُوا يُعِزُّكُمُ اللهُ.
بر شما باد عفو و اغماض را. عفو و گذشت بر عزت و سرافرازي بنده ميافزايد، شما گذشت داشته باشيد خداوند شما را عزيز و سرافراز ميگرداند. (اصول کافي، ج ٣، ص ١٦٧)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
معاجَلَةُ اِلانتقامِ مِن شِيَم اِللِّئامِ.
عجله و شتاب در انتقام گرفتن، روش مردمان فرومايه است. (فهرست غرر، ص ٣٩٦)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
شَرُّ الناسِ مَن لايَغفِرُ الذَّنبَ و لايُقيلُ العَثْرَةَ.
بدترين مردم کسي است که خطاي ديگران را نميبخشد و از لغزش آنها نميگذرد. (بحار، ج ٧٧، ص ٦٦)
«امام محمدباقر(عليهالسلام)»:
اَلنّدامَةُ عليَ العَفوِ أفضَلُ وَ أيسَرُ مِنَ النَّدامَةِ عَلَي العُقوبَةِ!
پشيماني از عفو و گذشت بهتر از پشيماني از عقوبت و انتقام است (جبرانش آسانتر است). (اصول کافي، ج ٣، ص ١٦٨)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
قِلّةُ العَفوِ أَقبَحُ العُيوبِ والتَّسَرُّعُ اِلَي اِلانتقامِ أَعظَمُ الذُّنوبِ.
زشتترين عيبها کم گذشتبودن، و بزرگترين گناهان عجله در انتقام گرفتن است. (فهرست غرر، ص ٢٥٣)
«امام حسن عسكري(عليهالسلام)»:
خيرُ اِلاخوانِ مَن نَسِيَ ذَنبَكَ وَ ذَكَر اِحسانَكَ اِلَيهِ.
بهترين دوستان تو آن کسي است که خطايت را فراموش کند و (تنها) خوبيهايت را به ياد داشته باشد. (بحار، ج ٧٨، ص ٣٧٩)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
عجِبتُ لِمَن يَرجو فضلَ مَن فوقَهُ كَيفَ يَحرُمُ مَن دونَه؟!
تعجب ميکنم از کسي که به فضل و عنايت (پروردگار) مافوق خود اميد دارد چگونه مادون خود را نااميد مينمايد؟! (و از لغزش او نميگذرد) (فهرست غرر، ص ٣٠٩)
«امام محمدباقر(عليهالسلام)»:
اَلعافُونَ عَنِالنّاسِ يَدخُلونَ الجَنَّةَ بِغَيرِ حِساب.
کساني که همواره خُلق و طبعشان عفو و گذشت از ديگران است (فردا) بدون حساب، وارد بهشت خواهند شد. (لئاليالأخبار، ج ٢، ص ١٦٢)
امام حسن مجتبي(ع):
لاتُعاجِلِ الذّنبَ بِالعُقوبَةِ وَ اجعَلْ بَينهُما لِلاِعْتذارِ طَريقاً.
در عقوبت کسي که به تو بدي کرده عجله نکن و (با بزرگواري خود) يک راه پوزشي براي او باقي بگذار. (بحار، ج ٧٨، ص ١١٣)
«مولي اميرالمؤمنين عليهالسلام»:
اِقبَلْ عُذرَ أَخيكَ فَاِنْ لَمَ يَكُنْ لَهُ عُذرٌ فَالتَمِسْ لَهُ عُذراً!
عذر برادر دينيات را بپذير و اگر براي خطاي خود عذري نداشت تو براي او عذري بتراش! (تحفالعقول، ص ١٠٧)
«امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
اَلعَفوُ عِندَ القُدْرَةِ مِن سُنَنِ المُرسَلين(ع) و المُتّقين.
عفو و گذشت در عين قدرت، روش پيامبران مرسل عليهمالسلام و متقيان پرهيزکار است. (بحار، ج ٧١، ص ٤٢٣)
«پيامبر گرامي اسلام صليالله عليه و آله و سلم»:
المُؤمِنُ نِصفُهُ تَغافُلٌ.
نيمي از رفتار مؤمن، مبني بر تغافل و ناديده گرفتن است. (الشِّهاب فيالحِکَم والآداب، ص ٧)
همچنین بخوانید :
