علایم و نشانه‌های هپاتیت و نحوه سرایت هپاتیت B
علایم و نشانه‌های هپاتیت و نحوه سرایت هپاتیت
دوست گرامی،هپاتیت B یك بیماری كبدی است كه ویروس آن از طریق تماس با مایعات آلوده بدن، تماس جنسی با فرد مبتلا، استفاده از سوزن آلوده برای تزریق مواد مخدر و استفاده مشترك از وسایل شخصی فرد مبتلا سرایت می‌كند.علایم این بیماری خستگی، كم اشتهایی، تب خفیف، تهوع، اسهال است و احتمال دارد عده‌ای دچار زردی پوست، تیرگی رنگ ادرار و روشنی رنگ مدفوع شوند.البته در بسیاری افراد هیچ علامتی وجود ندارد و ممكن است ۴ تا ۶ هفته قبل از بروز علایم و تا زمان نامعینی پس از آن بیماری را به دیگران سرایت دهد و معمولا ظرف ۶ ماه بهبودی كامل می‌یابد. هیچ دارویی وجود ندارد كه هپاتیت B را به طور قطعی درمان كند اما عده‌ای هم هستند كه دچار هپاتیت B شده‌اند و پس از مدتی استراحت و مراقبت كافی بهبود یافته‌اند.
بیماری«هپاتیت» یا «التهاب كبد» طیف گسترده‌ای از بیماریهای مختلف است كه این عضو را درگیر می‌كند.عوامل مختلفی موجب التهاب كبد می‌شوند برخی ویروسها سهم عمده‌ای را در ایجاد عفونت كبد، التهاب وتخریب آن دارند به گروهی از ویروسها كه تمایل ویژه‌ای را به بافت كبد دارند «ویروس‌های هپاتیت» می‌گویند.تا كنون انواع مختلفی از این ویروسها شناخته شده‌اند.از میان این ویروسها، ویروس هپاتیت «ب» در كشورما شیوع قابل توجهی دارد.
علایم و نشانه‌های هپاتیت
به دنبال ورود ویروس هپاتیت به بدن فرد سالم و انتقال آن از فرد آلوده به فرد سالم ویروس خود را به كبد رسانده و در آنجا رشد و تكثیر می‌یابد و فرد دچار علایم هپاتیت می‌شود.تابلوی بیماری كاملا متغیر است و بروز علایم ابتلا به بیماری از یك حالت سرماخوردگی و حالت آنفلوآنزا،بی اشتهایی، ضعف و بی حالی، احساس كسالت و تیره رنگ شدن ادرار و كم رنگ شدن مدفوع، خارش و سردرد تا یك حالت یرقان شدید متغیر است، به این حالت «هپاتیت حاد» گفته می‌شود.این علایم خاص برای یك نوع هپاتیت نبوده و در همه انواع هپاتیت‌ها دیده می‌شود. در ۹۵ درصد موارد بیماری هپاتیت حاد، علایم بیماری به صورت خود به خودی (و حتی بدون درمان) در مدت ۴ تا ۶ هفته برطرف می‌شوند و ویروس هپاتیت نیز از بدن دفع می‌شود. در ۵ درصد بیماران مبتلا به بیماری هپاتیت «ب» ویروس در بدن فرد مبتلا باقی می‌ماند و حالت ناقل هپاتیت ایجاد می‌شود.
در یك زوج تزریق به موقع واكسن می‌تواند خطر انتقال بیماریهای هپاتیت را از همسر ناقل به فرد سالم از بین ببرد.
و توصیه می‌شود تا نسبت به تلقیح واكسن هپاتیت «ب» در سه نوبت اقدام كرده و یك تا سه ماه پس از اتمام واكسیناسیون نسبت به انجام آزمایش آنتی بادی ضد هپاتیت «ب» (HBsAb) اقدام نموده تا از تاثیر مثبت واكسن مطمئن شوید.
داروهایی كه در حال حاضر در درمان هپاتیت مزمن «ب» استفاده می‌شوند، بیشتر در جلوگیری از پیشرفت بیماری موثر شده از این دارو می‌توان آلفا – اینترفرون را نام برد.
برای این نوع هپاتیت، همانند هپاتیت A یک واکسن غیر فعال وجود دارد و آن تزریق گاماگلوبولین است که پس از سرایت بیماری فعال می‌شود. واکسن فعال دیگری نیز وجود دارد که به تازگی از مواد مصون کننده ژنتیکی ساخته شده است و بهترین مصون کننده نسبت به این فرم از هپاتیت است.
. برای هپاتیت B چندین بار واکسن زدن توصیه می شود که در مورد هپاتیت B تا 5 سال ایمنی حاصل می‌شودخطر ابتلا به هپاتیت B با واکسیناسیون و رعایت احتیاطهای لازم برای کاهش خطر عفونت کاهش پیدا می‌کند. همچنین باید دانست که همه کشورهای جهان تست غربالگری خون اهدا کننده را جهت تشخیص هپاتیت B انجام نمی‌دهند در حالی که این امر ضروری به نظر می‌رسد.
گروههای پرخطر برای ایمن سازی هپاتیت «ب » :اعضاء خانواده ، فرد +HBsAg ساکن دریک واحد مسکونی
در حال حاضر دوز یار آور واکسیناسیون «هپاتیت ب» توصیه نمی‌شود.
•اگر پس از تولد وتزریق واکسن هپاتیت ب مشخص شود که نوزاد از مادر +HBsAg به دنیا آمده است حداکثر زمان دریافت ایمونوگلوبولین اختصاصی هپاتیت ب یک هفته بعد از تولد می‌باشد.
•در صورتیکه نوزاد از مادر +HBsAg متولد شده باشد،باید بطور همزمان نیم میلی لیتر «ایمونوگلوبولین» اختصاصی «هپاتیت ب» در عضله یک ران واکسن «هپاتیت ب» در عضله ران دیگر در اسرع وقت و ترجیحا در ظرف 12 ساعت پس از تولد تزریق شود .در صورت عدم دسترسی به ایمونوگلوبولین اختصاصی ، تزریق واکسن «:هپاتیت ب» به تنهایی نیز در ساعات اولیه پس از تولد حدود 70 تا 80 درصد ایمنی ایجاد می‌کند. نوزادانی که از مادران +HBsAg متولد شده اند و علاوه بر دریافت نوبت اول واکسن ،ایمونوگلوبولین نیز دریافت شده‌اند در سن 15-9 ماهگی باید از نظر HBsAg و HBsAb کنترل شوند و در صورت لزوم مورد پیشگیری قرار گیرند.
•واکسیناسیون «هپاتیت ب» هیچگونه مورد منع تلقیح ندارد، حتی اگر فرد
کارشناس تبیان
