“وارفارین” عوارض این دارو و نحوه عملکرد آن

رده درمانی :عوامل ضدانعقاد خون.

اشکال دارویی :قرص

وارفارین یک داروی ضدانعقاد است که برای اولین بار در گیاه شبدر شیرین فاسد شده کشف و مورد استفاده قرار گرفت. وارفارین مورد اعتمادترین دارو در دسته خود است و به عنوان یک ضدانعقاد خوراکی و گاهی هم تزریقی در انسان مصرف می شود.

آمبولی ریوی، ترومبوز ورید عمقی، انفارکتوس میوکارد، بیماری روماتیسم قلبی همراه صدمه دریچة قلب، آریتمی دهلیزی. بزرگسالان:در ابتدا مقدار mg 5-2 از راه خوراکی یا وریدی و سپس روزانه تجویز می شود. دوز مطلوب بر اساس PT و INRتعیین می شود. مقدار معمول نگهدارنده mg/day 10-2 است.

وارفارین، مانند سایر داروهای خوراکی ضد انعقاد خون، دارای اثر غیر مستقیم ضد انعقادی است و از طریق مهار ساخت فاکتورهای انعقادیII،VII، IXوXدر کبد و در مسیر و وابسته به ویتامین K، اثر خود را اعمال می کند.

جذب:از دستگاه گوارش به سرعت و به طور کامل جذب می شود. در مصرف خوراکی، اثر دارو پس از 3-5/0 روز شروع شده و پس از 3 تا 4 روز به حداکثر می رسد. مدت اثر دارو 5-2 روز می باشد.

پخش:به میزان زیادی به پروتئینهای پلاسما، به خصوص آلبومین، پیوند می یابد. از جفت عبور می کند، ولی به نظر نمی رسد که در شیر تجمع یابد.

متابولیسم:با هیدروکسیله شدن در کبد به متابولیتهای غیر فعال تبدیل می شود.

دفع:متابولیتهای دارو از صفرا باز جذب و از طریق ادرار دفع می شوند. نیمه عمر داروی متابولیزه نشده 3-1 روز است. اثر درمانی دارو بیشتر به حذف فاکتورهای انعقادی بستگی دارد (نیمه عمر فاکتور X، 40 ساعت است).

وارفارین معمولا روزی یک نوبت مصرف می شود. مهم است که هر روز در ساعت معینی خورده شود. هیچ گاه بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستور پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض آن که به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تا روز بعد متوجه آن نشدید، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمول تان بازگردید.

مقدار دارو را دو برابر نکنید که ممکن است موجب خونریزی شود. هر نوبت که دارو را مصرف می کنید، روی یک برگه علامتی بگذارید تا دچار اشتباه نشوید. پیش از هماهنگی با پزشکتان، وارفارین را قطع نکنید. مهم است که به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.

در حین مصرف این دارو مکرراً باید آزمایش خون داده شود تا سرعت لخته شدن خون اندازه گیری شود. پزشک بر اساس سرعت لخته شدن خون، مقدار وارفارین را تعیین می کند، تا در حالی که از لخته شدن خون جلوگیری می شود، خطر خونریزی خودبه خودی وجود نداشته باشد.

مهم ترین نکته در باره مصرف قرص وارفارین، خوردن دارو در وقت معین است به طوری که فراموش نشود. زمان ایده ال مصرف دارو”عصر ” است.

قرص وارفارین یکی از داروهای ضد لخته شدن (آنتی کواگولان) است که توانایی خون برای تشکیل لخته را کاهش میدهد.

موارد منع مصرف وارفارین بسیار زیاد می باشد که چند مورد مهم آن در زیر آورده می شود . شامل :

حاملگی(به هیچ وجه نباید مصرف شودوجزداروهای گروه X در بارداری می باشد . )

بیماریهای زمینه ای کبدی و کلیوی شدید

سابقه خونریزی از دستگاه گوارش

فشارخونهای بالا و کنترل نشده

لوسمی

ترومبوسیتوپنی

در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف وارفارین، پزشکتان را مطلع سازید، زیرا همه این ها احتمال خونریزی را افزایش می دهند:

حساسیت به وارفارین و سایر داروهای ضد انعقاد، یا هر نوع ماده غذایی، رنگ خوراکی ، یا دارو

مصرف داروهای دیگر، به ویژه آنتی بیوتیک (کلرامفنیکل، اریترومایسین، ریفامپین)، داروهای ضد سرطان، داروهای ضد تشنج

(کاربامازپین، فنی توئین)، داروهای ضد پلاکت (دیپریدامول) ، داروهای ضد تیروئید (پروپیل تیواوراسیل ،متی مازول) ، سایمتیدین ،

داروهای قلبی (آمیودارون ، کینیدین)، داروهای نقرس (آلوپورینول)، هورمون ها (استروژن، قرص های ضدبارداری، استروئیدها،

آندروژن ها)، داروهای پایین آورنده کلسترول (کلستیرامین، کلوفیبرات، جم فیبروزیل)، مترونیدازول، داروهای ضددیابت خوراکی،

مسکن ها (مثل ایندومتاسین، مفنامیک اسید)، داروهای خواب، یا ویتامین K و نیز مصرف داروهای گیاهی نظیر جوز هندی

اندازه گیری وارفارین توسط یک تست خونی موسوم به زمان پروترومبین (PT) و زمان پروترومبین استاندارد (INR)، انجام می شود. به عبارت دیگر، بعد از اینکه پزشک، میزان مناسب وارفارین را با توجه به زمان پروترومبین و زمان پروترومبین استاندارد فرد، برای وی تجویز کرد، با شروع مصرف وارفارین، زمان پروترومبین استاندارد فرد تغییر کرده و زیاد می شود. البته عوامل دیگری هم بر زمان پروترومبین استاندارد اثرگذار هستند که یکی از مهم ترین آنها مصرف وارفارین است. با بررسی زمان پروترومبین استاندارد فرد، می توان عملکرد وارفارین را در بدن وی ارزیابی کرد.

PT مخفف واژه انگلیسی «زمان پروترومبین» است. در واقع با زمان پروترومبین مدت زمانی را که طول می کشد تا لخته تشکیل شود، محاسبه می کنند. در روش مرسوم اندازه گیری زمان پروترومبین، بعد از گرفتن 3-2 سی سی از خون فرد، ماده ای به خون می افزایند که به آن معرف می گویند. این معرف باعث شروع تشکیل لخته می شود و نتیجه زمان پروترومبین، مدت زمانی است که خون فرد لخته می شود.

برای انجام آزمایش زمان پروترومبین و اندازه گیری آن می توان از معرف های مختلفی استفاده کرد. البته هریک از این معرف ها کمی متفاوت با بقیه عمل می کنند، لذا نتیجه زمان پروترومبین حاصل از یک معرف با نتیجه زمان پروترومبین حاصل از بقیه معرف ها، قابل مقایسه نیست و چون در آزمایشگاه های مختلف از معرف های متفاوتی استفاده می کنند، پزشک نمی تواند بر اساس زمان پروترومبین بیمار، دوز واقعی مورد نیاز وارفارین را مشخص کند. به همین دلیل نتیجه زمان پروترومبین باید به واحدهای استاندارد تبدیل شود که قابل مقایسه باشد.

مصرف سیگار به طور کلی باعث افزایش خطر تشکیل لخته می شود و سلامت فرد را تحت تأثیر قرار می دهد، پس بهتر است مصرف سیگار قطع شود. در صورت مصرف سیگار پزشک معالج خود را از میزان مصرف سیگار و یا تغییر در میزان مصرف آن مطلع کنید، زیرا سیگار علاوه بر افزایش احتمال تشکیل لخته، باعث افزایش متابولیسم وارفارین و لذا افزایش سرعت دفع آن از بدن می شود. مصرف سیگار از جنبه دیگری نیز حائز اهمیت است. با مصرف سیگار ریه های فرد دچار آسیب شده و نمی توانند عملکرد خود را، یعنی اکسیژن رسانی به خون، به خوبی انجام دهند. لذا اکسیژن کمتری به سلول های بدن می رسد. پس سلول های بدن به مغز استخوان پیام می دهند که دچار کمبود اکسیژن شده اند و مغز استخوان هم با افزایش ساخت سلول های خونی (گلبول قرمز خون) که مسئول انتقال اکسیژن به سلول ها است به پیغام سلول ها پاسخ می دهد. هرچه میزان و مدت زمان مصرف سیگار بیشتر باشد، گلبول های قرمز بیشتری در خون ساخته می شوند. این حجم از گلبول ها باعث کاهش جریان خون در بدن و لذا افزایش احتمال تشکیل لخته در بدن می شوند.

با شروع مصرف وارفارین تقریبا 7-4 روز طول می کشد تا وارفارین بتواند به خوبی عمل کند. با مراجعه های منظم و مرتب به کلینیک وارفارین که زمان این مراجعه ها توسط پزشک تعیین می شود، زمان پروترومبین استاندارد فرد اندازه گیری می شود. پس با زمان پروترومبین استاندارد منظم، پزشک می تواند اثرات وارفارین را بررسی کند و زمانی که زمان پروترومبین استاندارد فرد به زمان پروترومبین استاندارد هدف رسید، می توان گفت وارفارین برای بیمار اثرات مطلوبی دارد.

تزریق باید به صورت زیرپوستی انجام شود.

تزریق عضلانی انجام نشود، زیرا احتمال خون مردگی زیاد است.

اگر لزوم به تزریق باشد، بعد از تزریق به مدت 10 دقیقه ناحیه تزریق را محکم فشار دهید

FDA طبقه بندی:x. ممنوع است.

مصرف وارفارین در دوران شیردهی

به نظر نمی رسد که دارو در شیر تجمع یابد. با احتیاط مصرف شود.

بیماران سالخورده نسبت به اثرات ضد انعقاد خون دارو حساس تر هستند و خطر خونریزی در آنها افزایش می یابد. این امر ممکن

است ناشی از تغییر مکانیسم های هموستاتیک یا کاهش عملکرد کبد یا کلیه در اثر افزایش سن آنها باشد.

نوزادان ممکن است نسبت به اثر ضد انعقاد وارفارین (به دلیل کمبود ویتامین K) حساس تر باشند.

خونریزی

بیماری کبد

کمبود پروتئین C

اختلال عملکرد کلیه

از مسواک نرم استفاده کند.

از انجام فعالیت های شدید خودداری کند.

در هنگام کار کردن با وسایل تیز و برنده دقت بیشتری داشته باشد.

از انجام فعالیت های شدید خودداری کند.

رژیم غذایی بیمار باید شامل کلیه مواد غذایی مورد نیاز بدن باشد. اگر نیاز به کاهش وزن باشد باید تحت نظر متخصص تغذیه این کار را انجام داد. در نظر داشته باشید که هرگونه تغییر مهم و شدید در رژیم غذایی می تواند در نحوه پاسخ بدن بیمار به وارفارین موثر باشد.

این داروی گیاهی از تشکیل لخته در خون جلوگیری می نماید، لذا باید از مصرف آن خودداری شود.

همچنین بخوانید : تمامی اطلاعات دارویی را بشناسید

ثابت شده است که سیر از تشکیل لخته در خون جلوگیری می کند و باعث افزایش رقت خون می گردد. بیمارانی که وارفارین مصرف می نمایند نباید بیشتر از 1 حبه سیر در روز مصرف کنند زیرا ممکن است باعث رقیق شدن بیش از حد خون و احتمال خونریزی گردد.

روغن های نباتی آفتابگردان، کانولا، سویا و پنبه دانه از منابع غنی ویتامین K می باشند. ضمن پیروی از یک رژیم غذایی کم چرب، از افزودن روغن های مخصوص سالاد یا پخت و پز به غذا خودداری نمایید.

پوست خیار حاوی ویتامین K می باشد. تا حد امکان خیار را بدون پوست مصرف نمایید.

چای سبز باعث خنثی شدن اثر وارفارین می گردد. بنابراین افرادی که چای سبز و وارفارین مصرف می نمایند، باید خون خود را مرتباً چک کنند تا اثر دارو کم نشده باشد.

مصرف فرآورده های لوبیای سویا و شیر سویا باعث کاهش اثر ضد لخته ای وارفارین و افزایش احتمال بروز لخته می گردد. از مصرف فرآورده های حاوی سویا خودداری نمایید.

برگ های گیاه گزنه دارای ویتامین K می باشند و اثر وارفارین را کاهش می دهند، بنابراین از مصرف آن باید خودداری شود.

جگر حیوانات و طیور منبع غنی از ویتامین K می باشد. میزان ویتامین K 100 گرم جگر معادل یک فنجان سبزیجات برگ سبز می باشد. در صورت مصرف 100 گرم جگر در روز باید از مصرف سایر منابع ویتامین K مانند انواع سبزیجات خودداری شود.

ثابت شده است که سیر از تشکیل لخته در خون جلوگیری می کند و باعث افزایش رقت خون می گردد. بیمارانی که وارفارین مصرف می نمایند نباید بیشتر از 1 حبه سیر در روز مصرف کنند زیرا ممکن است باعث رقیق شدن بیش از حد خون و احتمال خونریزی گردد.

در صورت مصرف مداوم آب گریپ فروت اثر وارفارین زیاد شده و احتمال خونریزی را زیاد می کند. در مصرف گریپ فروت و آب گریپ فروت احتیاط کنید.

مصرف فرآورده های انبه و آب و عصاره انبه باعث افزایش اثر ضد لخته ای وارفارین و احتمال خونریزی می گردد، بنابراین باید از مصرف آن خودداری شود.

این دو ماده غذایی هم دارای اثرات ضد لخته ای می باشند و مصرف زیاد آن ها باعث افزایش احتمال خونریزی می گردد. مصرف یک عدد پیاز کوچک در روز منعی ندارد. توجه داشته باشید که محدودیت های ذکر شده تنها در مورد سبزیجات برگ سبز می باشد و مصرف میوه ها محدودیتی ندارد. در این مورد تنها دو استثناء وجود دارد که شامل انبه و گریپ فروت می باشد.

مصرف فرآورده های پروبیوتیکی مانند ماست پروبیوتیک یا همان پروماس که اخیراً به بازارهای کشور وارد شده است، باعث افزایش تولید ویتامین K در بدن می گردد، بنابراین مصرف این گونه فرآورده ها باعث افزایش نیاز به مصرف وارفارین می گردد.

داروهای خوراکی ضد انعقاد با بسیاری از داروها تداخل دارند. بنابراین، هر تغییری در برنامه مصرف دارو، از جمله استفاده از فرآورده های دارویی بدون نسخه، احتیاج به پیگیری دقیق دارد.

استامینوفن با دوز بیش از g 2 در روز و مصرف بیش از 2 هفته ممکن است خطر خونریزی ناشی از وارفارین را افزایش دهد.

آمیودارون، استروئیدهای آنابولیک، آندروژنها، کلرامفنیکل،

مترونیدازول، سایمتیدین، کلوفیبرات، فنوفیبرات، جمفیبروزیل،

لوواستاتین، سیمواستاتین، فرآورده های هورمون تیروئید، سالیسیلاتها، استرپتوکیناز،

اوروکیناز، کوتریموکسازول و سایر سولفونامیدها، آلوپورینول، دانازول، اریترومایسین، آزیترومایسین، گلوکاگون، هپارین، ضد قارچ های آزول،

کینیدین، کینین،کپسیتابین، سلکوکسیب، سفالوسپورین ها، سیپروفلوکساسین و سایر فلوروکینولون ها،

دیازوکساید، فلوکستین، فلووکسامین، سرترالین،فلوتامید، ایبوپروفن، کتوپروفن، واکسن آنفلوآنزا، ایزونیازید، متی مازول،

پروپیل تیواوراسیل، نئومایسین، امپرازول، پنتوکسی فیلین،

پروپافنون، تاموکسیفن، تتراسایکلین ها، تیازیدها، ترامادول،

ضد افسردگی های سه حلقه ای، ویتامین E، زفیرلوکاست و زایلوتون.

مصرف همزمان با اتاکرینیک اسید، ایندومتاسین و مفنامیک اسید اثر ضد انعقاد وارفارین را افزایش می دهد و موجب بروز تحریک شدید گوارشی می شود؛ در صورت امکان از مصرف همزمان آنها خودداری شود.

مصرف همزمان با ریفامپین اثر ضد انعقاد وارفارین را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. از مصرف همزمان این داروها اجتناب شود.

باربیتوراتها ممکن است تا چند هفته بعد از قطع مصرف، اثر ضد انعقاد وارفارین را مهار کنند؛ بعد از رفع اثر باربیتوراتها ممکن است خونریزی کشنده بروز کند. در صورت قطع مصرف باربیتوراتها، مقدار مصرف وارفارین باید کاهش یابد.

مصرف همزمان با کاربامازپین، آتورواستاتین، مرکاپتوپورین، نفسیلین، اسپیرونولاکتون، ترازودون، سوکرالفیت، داروهای خوراکی ضد بارداری، کورتیکواستروئیدها، گریزئوفولوین و ویتامین K ممکن است اثر ضد انعقاد وارفارین را کاهش دهد. بیمار باید به دقت تحت نظر قرار گیرد. وارفارین ممکن است سطح فنی توئین و فنوباربیتال را افزایش دهد. کلستیرامین در صورت مصرف همزمان با وارفارین، اثر ضد انعقاد آن را کاهش می دهد. این دارو باید 6 ساعت پس از وارفارین مصرف شود. الکل ممکن است اثر ضد انعقاد وارفارین را افزایش دهد.

وارفارین PT، INR و aPTT را افزایش می دهد. این دارو ممکن است موجب افزایش ALT و AST شود. همچنین، این دارو موجب

بروز نتایج منفی کاذب در تعیین غلظت سرمی تئوفیلین می شود.

توجه داشته باشید که وارفارین نیز مانند سایر داروها دارای عوارضی است که مهمترین آنها خونریزی میباشد.

کارت شناسایی مربوط به مصرف وارفارین را همیشه به همراه داشته باشید.

وارفارین را هر روز در ساعت مشخصی مصرف کنید. بهتر است بعد از صرف شام مصرف شود.

در مورد افزایش دوز وارفارین ( چه به صورت درمانی و چه به صورت مسمومیت ) عوارض متعددی از جمله عوارض گوارشی گرفته تا اختلالات انعقادی را می تواند به دنبال داشته باشد . با توجه به علائم و نشانه های افزایش دوز وارفارین و همچنین بررسی PTو INR این بیماران ، اکثر قریب به اتفاق آنها جهت پیشگیری از خونریزیهای وسیع و احیانا خونریزی به دنبال تروماهای ثانویه باید بستری شده و تحت نظر باشند . از جمله علائم ایجاد شده در اثر مسمومیت وارفارین می توان به ایجاد پتشی ، اکیموز به صورت پراکنده یا در موارد شدید تر خونریزیهای وسیع از جمله خونریزی داخل حفره شکم و لگن و یا خونریزی داخل مغزی را نام برد که موارد اخیر می تواند برای بیمار تهدید کننده و مرگ آور باشد . آنزیمهای کبدی در این افراد تا چند برابرمی تواند بالا برود . مسمومیت با وافارین ممکن است به دلیل افزایش دوز درمانی باشد ( غیر عمدی ) و یا به دلیل اقدام به خودکشی که در اکثر موارد روش دوم خطرناکتر و با عوارض جدی تری همراه می باشد . در بافتهایی که دارای چربی بیشتری می باشند مانند ران ، باسن و پستان ممکن است اکیموز و خونریزیهای پوستی شدیدتر بوده و حتی منجر به نکروز پوستی ناشی از مصرف وافارین شود . این خونریزیهای پوستی می تواند تا سه الی شش روز پس از مصرف زیاد وارفارین هم ظاهر شود .بیمارانیکه کمبود پروتنین C ، پروتنین S و آنتی ترومبین 3 رادارند در معرض خطر خونریزی بیشتری وجود دارند .

با توجه به نیمه عمر طولانی وارفارین و عوارض کشنده آن ، بیمارانی که کمترین علائم بالینی و آزمایشگاهی را دارند باید بستری شوند تا از از مواجهه با تروماهای ثانویه جلوگیری به عمل آید . PT و INR این بیماران هر شش ساعت و در موارد شدیدتر هر چهار ساعت چک شود . در هر بار معاینه باید از نظر خونریزیهای نقطه ای ، اکیموز ، پورپورا و یا حتی علائمی از خونریزیهای شدیدتر بیمار را چک کرد . با توجه به INR این بیماران درمان در آنها انجام می گیرد .در بعضی از بیماران ممکن

است خونریزیهای جلدی یا داخلی وجود داشته باشد . چنانچه خونریزیهای تهدید کننده وجود داشته باشد با هر مقدار INR در بیمار ، باید حتما اقدامات درمانی شامل تجویز VIT K و احیانا FFP در بیمار صورت گیرد . در سایر موارد که بیمار از نظر فیزیکی و بالینی وضعیت پایداری دارد ولی INR بالا باشد با توجه به INR وجود یا عدم وجود خونریزی باید اقدامات درمانی مناسب را انجام داد.بیشترین مواردی که بیمار تهدید می شود وجود خونریزیهای پوستی یا شدیدتر همراه با اختلالات یافته های آزمایشگاهی می باشد که در این مورد بدون قید و شرط باید از آنتی دوت وارفارین ( VIT K ) و درمانهای همراه مثل دادن مایعات ، خون ، FFP و… استفاده کرد .

پروسه درمانی در این بیماران تا برگشت INR به وضعیت نرمال ( کمتر از 2 ) و کم شدن یا قطع کامل خونریزیهای زیر جلدی باید ادامه داشته باشد . در ابتدای درمان که بیمار مراجعه می کند ، چنانچه نیاز به شستشوی معده دارد باید با احتیاط کامل و به بصورت خیلی آهسته لوله معده را رد کرد تا از وارد آمدن تروما و احیانا خونریزی جلو گیری به عمل آید . شارکول در این بیماران چنانچه زمان زیادی از آن نگذشته باشد مفید است ( کمتر از 8 ساعت ) . سایر علائم ایجاد شده ناشی از مسمومیت را باید به صورت علامتی درمان کرد .

در این بیماران باید از تحریک به استفراغ جدا خودداری کرد و حتی در بعضی موارد مسمومیت شدید ، باید داروهای ضد استفراغ به بیمار داد تا از خونریزیهای ناشی از استفراغ جلوگیری به عمل آید . پیگیری درمانی این بیماران پس از ترخیص از بیمارستان بسیار ضروری است . در موارد مسمومیت با وارفارین ، بیمار را 18-12 ساعت پس از آنکه از نظر بالینی و آزمایشگاهی اختلال خاصی را نداشت می توان با توصیه های لازم مبنی بر خطر خونریزیهای پوستی یا لثه یا تغییر رنگ ادرار در بیمار ، ترخیصکرد . و به مدت سه هفته هر هفته دو بار چک PT و INR و بررسی بالینی بیمار ضرورت دارد .

از ترکیبات وارفارین یا مشابه و بویژه ترکیبات خیلی قویتری به نام سوپروارفارین در جونده کش ها استفاده می شود . در مواردیکه ترکیب این جونده کش ها وارفارین باشد به همان شکلی که در مورد وارفارین توضیح داده شد اقدامات تشخیصی و درمانی صورت می گیرد . در مواردیکه از ترکیبات سوپروارفارینها استفاده می شود به دلیل نیمه عمر بالای این ترکیبات که تا 120 روز هم طول می کشد و همچنین شدت عوارض آنها ، بیمار باید مدت زمان بیشتری تحت نظر و پیگیری شود .

در مسمومیت با سوپروارفارینها که در حال حاضر در ایران یکی از پر مصرفترین جونده کش های رایج حاوی سوپروارفارین ها به

نام برودی فاکوم وجود دارد اقدامات درمانی باید بسیار جدی و دقیق باشد . در این بیماران پس از ترخیص باید در سه هفته

اول هفته ای دو بار بیمار ویزیت شود از نظر بالینی وجود خونریزیهای جلدی بررسی گردد و همچنین هفته ای دو بار PT, INRچک شود در صورت نداشتن مشکل در این رابطه از هفته چهارم به مدت چها ماه باید PT و INR بصورت هفتگی چک و بررسی شود تا در صورت بروز مشکل بیمار تحت نظر قرار گیرد .

وارفارین را همیشه در ساعت مشخص و به همان شیوه ای که کلینیک وارفارین برای شما تعیین کرده، مصرف نمایید.

در زمان های تعیین شده برای شما، جهت مراجعه به کلینیک وارفارین، مراجعه نمایید و آزمایش خون را انجام دهید.

یک جدول زمان بندی مصرف وارفارین و انجام آزمایش های خون برای خود تهیه نمایید. این کار به شما کمک می کند که مصرف هیچ دوزی از وارفارین و یا انجام هیچ یک از آزمایش های خون را از دست ندهید.

پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید، مطلع نمایید. همچنین پیش از شروع، تغییر و یا قطع هر گونه دارو، مکمل و یا محصولات گیاهی با پزشک خود مشورت نمایید.

عادات غذایی و فعالیتی خود را حفظ نمایید. تغییرات ناگهانی می تواند بر INR اثر بگذارد.

مصرف غذاهای حاوی ویتامین K مانند سبزیجات برگ سبز (مانند:کاهو، اسفناج وکلم) را قطع نکنید! بلکه همان مقداری را که همیشه مصرف می کردید، مصرف کنید. افزایش و یا کاهش اینگونه غذاها بر INR اثرگذار می باشد.

در صورت بیمار شدن و یا بروز هر گونه عارضه جدید و یا خونریزی های شدید، به کلینیک وارفارین اطلاع دهید.

وارفارین را دور از دسترس اطفال قرار دهید.

همیشه به میزان کافی وارفارین در منزل داشته باشید و پیش از تمام شدن آن، دوباره نسخه را از داروخانه تهیه نمایید.

اگر باردار شده اید و یا تصمیم به باردار شدن دارید، سریعا به پزشک خود اطلاع دهید. خودسرانه داروی خود را قطع نکنید.

در صورت انجام اعمال جراحی و یا دندانپزشکی، دندانپزشک و یا جراح خود را از مصرف وارفارین مطلع نمایید.

اگر قصد سفر دارید، حتما مطمئن شوید که وارفارین به میزان کافی برای آن مدت به همراه دارید.

کارت هویت پزشکی، مبنی بر مصرف داروی ضد انعقاد، به همراه داشته باشید.

در صورت مراجعه به هر پزشک دیگری، حتما پزشک را از مصرف وارفارین مطلع نمایید.

خودسرانه و بدون مشورت با پزشک خود، وارفارین مصرفی خود را قطع و یا تغییر ندهید.

اگر علائم بهبودی در خود مشاهده کردید، خودسرانه مصرف وارفارین خود را قطع نکنید.

بدون مشورت با پزشک خود، مصرف همزمان سایر داروها با وارفارین را قطع و یا شروع نکنید. اگر همزمان با وارفارین، داروی دیگری مصرف می کنید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. در مقدار مصرفی آن دارو تغییری ندهید.

بدون مشورت با پزشک، تغییرات زیادی در رژیم غذایی و فعالیت های روزانه خود، ندهید.

از انجام ورزش های سنگین و پر برخورد که منجر به خونریزی و یا خون مردگی می شوند، پرهیز نمایید.

قرص های وارفارین را در جای خشک و خنک نگه داری کنید ولی لزومی به نگه داری در یخچال نمی باشد و می توان آن را در دمای اتاق، دور از حرارت و گرما، رطوبت و نور مستقیم آفتاب نگه داری کرد.

دارو بایستی از یخ زدگی محافظت شود.

دارو بایستی دور از دسترس اطفال نگه داری شود.

قرص های از تاریخ مصرف گذشته را در منزل نگه داری نکنید.

اگر نصف قرص و یا قرص را مصرف کردید، باقیمانده قرص را می توانید نگه دارید و در نوبت های بعدی مصرف کنید.