حدیث قدسی؛ حدیث قدسی چیست و چه تفاوتی با قرآن دارد؟
حدیث قدسی و تفاوت آن با قرآن
حدیث قدسی کلامی از سمت خداوند است که با بیان پیامبر (ص) نقل می شود و کلمات آن را پیامبر انتخاب می کند. بهترین روش برای اطلاع از اینکه موضوع حدیث قدسی چه می باشد مطالعه نمونه هایی از آن می باشد. حدیث قدسی جایگاه مهمی در عرفان دارد.
حدیث قدسی سخن خداوند است ولی با قرآن تفاوت هایی هم دارد. در این مطلب در مورد حدیث قدسی و تفاوت آن با قرآن و نحوه دریافت آن می خوانیم و همچنین چند نمونه حدیث قدسی را می خوانیم.
مسلمانان برای دریافت دستورات الهی و آشنایی با معارف اسلامی از قرآن و حدیث استفاده می کنند. در قرآن سخنان خدواند را به وسیله وحی به پیامبر می خوانیم. حدیث قدسی نوعی دیگر از حدیث است که گوینده آن خدا است و تفاوت هایی با قرآن دارد که در ادامه آنها را می خوانیم.
حدیث قدسی چیست؟
پیامبر اسلام بعضی از احادیث را به نقل از خدا بیان می کردند، بدین شرح یک یک مضمون از سمت خداوند به وسیله فرشته وحی یا الهام به پیامبر می رسید و ایشان همان مضمون را با الفاظ و بیان خودش به مسلمانان می گفت. حدیث ربانی نام دیگر حدیث قدسی است و در بعضی از متون آن آن را حدیث الهی هم می گویند.
حدیث قدسی چه تفاوتی با قرآن دارد؟
وجه تفاوت بین حدیث قدسی و قرآن، هم لفظ و هم معنا ا قول خداوند می باشد؛ یعنی آیات قرآن دقیقا با همین نوع بیان و با همین کلمات از خداوند ایراد شده اند ولی حدیث قدسی اگر چه تمام معنای آن ا جانب خدا می باشد، ولس کلمات و نحوه بیان آنها از جانب حضرت محمد (ص) ارائه می شود. نکته قابل توجه این است که اگر چه در حدیث قدسی لفظ ا خدای بزرگ نیست، ولی پیامبر هیچ دخل و تصرفی در معنی آن وارد نکرکده است و با منظور خداوند مطابق است.
حدیث قدسی چگونه دریافت می شود؟
موضوع احادیث قدسی چیست؟
حدیث قدسی به چه درد می‌خورد؟
اقسام حدیث قدسی
چند نمونه حدیث قدسی
خداوند متعال می‌فرماید: اهل اطاعت من در مهمانی من‌اند، اهل شکر و سپاس من در دیدار من‌اند، اهل ذکر و یاد من در نعمت من‌اند، و امّا اهل معصیت و نافرمانی من، آنان را هم از رحمت خویش ناامید نمی‌کنم. اگر توبه کنند، من دوستدار آنانم، اگر بیمار شوند، من طبیب آنانم و با سختی‌ها و مصیبت‌ها آنان را درمان می‌کنم، تا از گناهان و عیب‌ها پاکشان سازم.
در تورات است: هرکس به تقدیر و قضای من ایمان نیاورد و بربلای من صبر نکند و بر نعمتهایم شکر نکند، پس پروردگاری غیر از من را برگزیند. هر کس صبح کند، در حالی که بر دنیا غمگین شود، بر من خشمگین شده است، هر کس در مقابل ثروتمندی به خاطر ثروتش تواضع کند، دو سوم دینش بر باد رفته است.
در تورات آمده است: به صاحب مالِ بسیار بگو که به ثروت فراوانش و توانگری‌اش مغرور نشود. اگر مغرور است، پس صبح و شام، به مخلوقات طعام بدهد! به صاحب دانش بگو که به علم فراوان خود مغرور نشود. اگر مغرور است، پس بداند که چه زمانی می‌میرد؟! و به صاحب بازوی نیرومند بگو که به قدرت خود مغرور نشود. اگر مغرور قدرت خویش است، پس مرگ را از خود دور سازد!
خدای متعال می‌فرماید:ای فرزند آدم! من سه نیکی درباره تو کرده‌ام: ۱. چیز‌هایی از تو را پوشاندم که اگر خانواده‌ات می‌دانستند تو را به خاک نمی‌سپردند. ۲. وسعت رزق و روزی به تو دادم، آنگاه از تو قرض خواستم، ولی تو نیکی و خیری پیش نفرستادی. ۳. هنگام مرگ، مهلتی دادم تا در یک سوم دارایی خود وصیت کنی، ولی تو خیر و نیکی پیش نفرستادی.